Ана живеела во скап хотел, се облекувала како дива: Цел Њујорк сакал да се дружи со неа, сега е во затвор и доби серија

Серијата на Нетфликс „Inventing Anna” по завчерашната премиера привлече големо внимание на публиката и поларизирани реакции кај критичарите. Сезоната од девет епизоди го опишува животот на њујоршката елита и Ана Сорокин, која успеала да измами влијателни луѓе. Серијата започнува со инсистирањето на новинарот да прави приказни со уапсената девојка. 

А која е Ана?

Германско-руската лажна наследничка Ана Сорокин, која беше прогласена за виновна за кражба на десетици илјади долари од банки, хотели и пријатели на крајот на април, во 2019 година беше осудена на четири години затвор.

Судијката Дајан Кисел ја осуди на „4 до 12 години“, а Ана беше обвинета за осум од 10-те тешки кражби и измама.

Како и повеќето работи во Њујорк, така и оваа започнала со пари. Нова, шушкава банкнота од 100 долари се лизна преку маса во сала за состаноци во новиот хотел во Сохо. Нефатари Дејвис (25), наречена Неф, чувар на овој хотел, се изненадила кога видела дека банкнотата доаѓа од рацете на девојка на нејзина возраст. Таа девојка имала лице во облик на срце и набиени усни. Нејзиното лице било врамено со црвена грива, а носела големи црни очила на Селин. Девојчето и звучело „европски“ и побарало совет кое е најдобро место за храна во Сохо.

- Како се викаш? - праша Неф.

„Ана Делвеј“, одговорила младата жена и додала дека во хотелот ќе престојува еден месец, што е уште една информација што ја изненадила Неф. Обично само познати личности престојуваат во хотел толку долго. Погледна уште еднаш во компјутерот и навистина, Ана резервирала хотел, соба која чинела околу 400 долари од ноќ. Било 18 февруари 2017 година.

- Ви благодариме за советите! Се гледаме - рекла Ана и си заминала.

Се испоставило дека тоа не е фраза туку ветување, бидејќи Ана постојано доаѓала кај Неф и ја прашувала за совет. Секој пат таа ќе и додала и уште 100 долари. Неф ќе и кажела кој клуб е најпосетуван, кој ресторан е моментално популарен, а очите на Ана зад очилата видно се тркалале. На крајот, Неф сфатила: Ана веќе знаела и била на сите кул места. И не само тоа, таа ги знаела имињата на шанкерите, келнерите и сопствениците.

„Ова не е гостин на кој му треба мојата помош. Ова е гостин кој го сака моето време“, помислила Неф.

Тоа не било ништо ново за неа. Откако работеше таму, оваа девојка со темна кожа со природна фризура, крупни очи и празнина меѓу забите глумела терапевт на многу гости. Ги охрабрувала сопрузите кои изневеруваат жени, ги охрабрувала и жените кои дошле овде со љубовници. Таа само седела и слушала, бидејќи така прават рецепционерите.

На крајот, гостите секогаш се враќаат во својот живот, а Неф на својот. Сепак, март бил во голема мера таму и Ана Делвеј не застанала. Ќе донесела храна и вино и ќе седнела на столот на Неф да разговараат. Другите вработени во хотелот ја мразеле Ана и ја сметале за одвратна појава. Навистина, Ана немала манири. Во нејзиниот речник немало „Ве молам“ и „Извинете“. Таа кажувала и расистички работи пред Неф. Меѓутоа, Неф не го земала тоа при срце и не ја гледала како злобна. Таа ја гледала Ана како старомодна европска принцеза која била откорната од нејзиниот свет и засадена во модерна Америка, иако Ана доаѓала од модерна Германија, не од дворот, туку од нејзиниот татко, производител на соларни панели.

Ана набрзо станала една од најдарежливите гостинки на овој хотел.

- Персоналот се натпреваруваше кој ќе ја послужи, бидејќи секогаш добиваа по 100 долари - се сеќава Неф.

Со текот на времето, Ана се одомаќинила во хотелот и се однесувала како да е сопственик. Таа често доаѓала во холот на хотелот во наметка.

- Тој став беше неверојатен. Знаете ли колку моќно изгледа Ријана кога оди по улица со очила за сонце? Па, Ана изгледаше уште помоќно - велела Неф.

Ана всушност подготвувала сопствен бизнис. Планирала да отвори клуб како сите други во Сохо, па се фокусирала на уметноста. Таа отворила по еден во Лос Анџелес, Лондон, Хонг Конг и Дубаи, а Неф на крајот станала нејзин секретар. Деновите ги поминувала организирајќи и состаноци.

- Често се случуваше да се појави кога приемот ми беше полн. Сепак, таа без пардон стоеше на средина на сè и се обидуваше да го привлече моето внимание. Да се ​​обидев да и објаснам дека сум зафатена, само ќе ги ставеше парите на маса - се сеќава Неф.

И иако Неф почнала да се сомнева дека Ана повеќе не е само гостинка, туку пријателка, вистинска пријателка, таа не се двоумела да ги стави парите во џеб.

- Беше малку себично од мене, но така е - ќе каже таа подоцна.

И кој би можел да ја обвини? Впрочем, тоа е Менхетен и тоа е 21 век. Парите се сѐ. Кој би одбил 100 долари фрлени така случајно преку масата? Сепак, обично таквите пари доаѓаат со некои очекувања. Понекогаш тие очекувања се кријат, но сите претпоставуваат дека ги има. Сепак, никој не се двоуми да посегне по парите.

Ана Делвеј за краток временски период придонела во огромни количини за сумата на пари што била во оптек во Њујорк.

- Таа ги делела со сите. На таксистот му даваше бакшиш од 100 долари, како да е долар. Не ми дозволи никогаш да посегнам по чантата за да платам нешто - се сеќава Неф.

Ана ги трошела парите како да брза да се ослободи што побрзо од нив. Нејзината хотелска соба била претрупана со торби кои ги носела од пазарење во прескапи дизајнерски куќи, а меѓу состаноците ја носела и Неф со себе на масажи, терапии, маникир и слично. Еден ден ја донела Неф на состанок со личен тренер и животен тренер што го нашла на интернет и кој работел со познати личности.

- Престани со подгрбавување! Исправете го грбот! Вие сте бистра жена и сакате да бидете деловна жена! Мораш да демонстрираш моќ – би викала Ана.

Ана платила за еден пакет тренерски услуги кои чинат 4.500 долари месечно, во готово.

Палавото момче не разбрало зошто неговата девојка поминува толку време со таа „чудна девојка“. Од друга страна, Ана не можеше да разбере зошто Неф има момче и што ќе и е.

- Но тој е богат! И ми вети дека ќе го финансира мојот прв филм - протестирала Неф, која сонувала да биде режисер.

- Остави го. Имам повеќе пари од него - ја советувала Ана.

Неф на крајот го оставила момчето. Не затоа што Ана го кажала тоа, туку затоа што, како што открила, Ана припаѓал на самиот крем на општеството. Ана знаела буквално се. Навечер организирала гламурозни вечери на кои присуствувале режисери, уметници, спортисти, познати личности... сите што вредат нешто. Една вечер, Неф седела до нејзиниот идол од детството - Меколај Калкин.

- Навистина ми беше непријатно! Толку сакав да го прашам, но за глупостите поврзани со „Сам во куќата“, но очигледно беше дека тој и Ана се блиски пријатели, па бесмислено ми беше да навлегувам во приказна со вакви прашања - се присетува Неф.

Иако живеела речиси како номад, Ана била повеќе од препознаена во највисоките општествени кругови.

- Таа присуствувала на сите елитни забави - се присетува Томи Салех, популарен маркетинг директор кој ја запознал во 2013 година на модната недела во Париз. Ана порано беше практикант во списанието Purple и беше блиска со главниот уредник Оливие Зам, но и со Андреа Сараива - тие двајца беа присутни секогаш и секаде, на сите забави.

- Се запознавме на забава. Таа ми се претстави и беше многу фина и љубезна. Одеднаш ми се приклучи на друштвото - се сеќава Андре.

Набргу Ана била присутна насекаде, се разбира, секогаш на вистинските места.

- Секогаш носеше скапа дизајнерска облека, а слушнав дека има и сопствен приватен авион - се сеќава друг познаник.

Никој не знаеше точно од каде е Ана. На луѓето им кажала дека е од Келн, но не се сложувала добро со германскиот јазик. Никој не ни знаеше од каде има толку пари. Но, ова не е невообичаено во вакви кругови. Кога успеала да го запознае Мајкл Ксуфу Хунг, исклучително млад, но и успешен колекционер и основач на музејот „М Вудс“ во Пекинг, Ана предложила заедно да одат на Биеналето во Венеција. Хуанг денес се сеќава дека му било „малку чудно“ кога Ана го замолила да резервира авионски билети и хотел на нејзината кредитна картичка, но тој се согласил. Забележал дека е чудна и дека кога стигнале таму, Ана платила се во кеш. И не само тоа, кога се вратиле од Венеција, Ана како да заборавила да му ги врати парите за авионот и билетите.

- Не беше нешто многу, две-три илјади долари - вели овој млад човек кој решил да заборави на долгот. Кога си толку екстремно богат, лесно е да простиш таков долг. Затоа многу чудни однесувања на Ана останале незабележани. Таа често барала од пријателите да платат такси со нивната кредитна картичка, ги замолувала луѓето да преспие кај нив на каучот, ги убедувала луѓето да биде нивен цимер без да им понуди да ги плати сметките. Можеби едноставно имала толку многу пари што и станале неважни.

Следниот јануари Ана најмила ПР фирма за да ја организира нејзината роденденска забава во нејзиниот омилен ресторан во Сохо.

- Гостите беа сите влијателни и успешни луѓе - се сеќава Хуанг, кој потсвесно бил свесен за фактот дека Ана му должи пари, но решил да го игнорира. Но, на тоа повторно се сети кога Ана на Инстаграм објави неколку нивни слики од прославата и го означи. Набрзо добил порака од менаџерот на ресторанот, кој го замолил да стапи во контакт со Ана бидејќи таа не ја платила сметката.

„О Боже, таа е измамник“, помислил Хуанг.

Подоцна, членовите на њујоршката елита истакнаа дека се убедени дека Ана троши некое семејно наследство. Еден познаник бил убеден дека таткото на Ана е дипломат од Русија. Друг „знаел“ дека се работи за тајкун кој се занимава со нафтениот бизнис. Ана на некои им кажала дека чека да наполни 25 години, бидејќи тогаш ќе добие дозвола да управува со своето богатство и ќе ги отвори клубовите за кои сонувала.

Набрзо Ана започнала состаноци со влијателни луѓе, менаџери, познати готвачи за да разговараат како би изгледал нејзиниот клуб. Помош и совети и давал Ричи Нотар, еден од основачите на ресторанот „Нобу“.

Идејата на Ана била прескапа - планирала да инвестира 25 милиони долари, а се покажало дека се ќе чини околу 50 милиони. Таа прво барала инвеститори, а потоа се откажала од нив бидејќи „не сакала никој да и наредува“.

Познаници ја советувале да разговара со Џоел Коен, обвинителот на Џордан Белфорт (попознат како „Волкот од Волстрит“) за да си обезбеди заем. Џоел во тоа време работел за Гибсон Дан. Ја поврзал со Енди Ленс, неговиот партнер. Ана била воодушевена што работела со овој адвокат и го пополнила формуларот што го побарала неговата фирма. Образецот исто така барал клиентот да изјави дека ги има потребните ресурси и дека нема да ги доведе своите претставници во непријатни ситуации. Ана ги штиклирала тие точки, а Ленс ја споил со неколку големи финансиски институции, вклучително и Националната банка, филијалата во Лос Анџелес и Fortress Investment Group.

Во име на Ана побарале заем со објаснување дека на Ана и е потребен заем бидејќи голем дел од средствата и биле запленети од швајцарскиот банкарски гигант UBS.

- Парите што ќе и ги позајмите ќе бидат целосно обезбедени со препорака од швајцарска банка - пишувало во барањето.

Кога еден банкар од Народната банка побарал да ги види овие препораки, тој добил по пошта хартии со вртоглави суми од човек по име Петер В. Хенеке.

„Користете го ова засега, а изјавите и извадоците ќе ги испратам на хартија во понеделник“, рече Питер.

Ана подоцна му објаснила на збунетиот банкар дека Питер е директор на нејзиниот семеен бизнис.

Наскоро дојде април. Времето било идеално за пиење розе на покривите на елитните згради, што било омилена активност на Ана. Неф сепак забележал дека околу Ана има се помалку луѓе. Еден од постојаните сателити на Ана беше Рејчел Вилијамс, уредничка на фотографии на Venity Fair.

- Познавам многу девојки од богати куќи. Ана ме импресионираше бидејќи всушност сакаше да направи нешто. А таа ми изгледаше осамена - се сеќава Рејчел.

И Неф забележала дека Ана изгледа осамено, па една вечер ја прашала каде се сите нејзини силни пријатели.

- Ах, ми се налутија што ја одбив првата идеја за клубот. И на крајот на краиштата, немам време за дружење, си го градам мојот бизнис - одговорила Неф, сеќавајќи се дека Ана навистина постојано била на состаноци или на телефон.

Народната банка во декември го одбило нејзиното барање за заем. Парите и биле потребни итно, бидејќи во спротивно просторот што сака да го купи ќе го продаде на шведскиот музеј „Фотографија“.

А Ана имала други проблеми. Една вечер таа ја поканила Неф на вечера. Биле само тие две, што само по себе било необично. А потоа, кога дошло време за плаќање, картичката на Ана била одбиена.

Ана извадила куп карти. Сите за возврат биле одбиени.

- Тогаш почнав да се потам бидејќи знаев дека ќе треба да ја платам сметката. Цифрата од 286 долари дотогаш и беше смешна, но мене ми е вртоглаво голема бројка. Ужасно ми беше жал што потрошив толку многу, но реално, Ана потроши многу пари на мене - се сеќава Неф.

Набргу потоа, менаџерот на хотелот ѝ рекол на Неф дека Ана му должи 30.000 долари, кои молчејќи ѝ биле простени бидејќи Ана била истакната гостинка, а таа ветила дека наскоро ќе ги плати.

Следниот ден, Неф ѝ кажала на Ана дека ќе мора да ја плати сметката. Ана климнала со главата, со очите скриени зад очилата. Таа се вратила попладне со кутии и побарала да ги споделат со претпоставените. Кутиите биле полни со Дом Перињон од 1975 година. Го одбиле подарокот и побарале пари, во спротивно би ја исфрлиле од хотелот.

Наскоро се случило чудо - 30.000 долари навистина легнале на сметката на Ана. Неф ја поканила Ана да и каже, а Ана се симнала кај неа со подарок - и купи блуза вредна 400 долари.

Ана отпатувала во Омаха за да се сретне со Ворен Бафет. Во меѓувреме, хотелската сметка не била платена и на крајот и го замениле клучот од собата. Неф ѝ испратила порака на Ана за да и ги каже лошите вести.

Ана се вратила и веднаш заминала за Мароко. Со себе ја зела Рејчел Вилијамс, животен тренер и снимател. Планирала да сними документарен филм за создавањето на нејзиниот клуб. Неф не можела да земе одмор за да им се придружи, па се` гледала преку Инстаграм. Набрзо сфатила дека гледа во лага.

Само два дена по пристигнувањето во Мароко, нејзиниот животен тренер се врати во Њујорк поради болест. Една недела подоцна Ана ѝ се јавила плачејќи. Се испостави дека „има проблеми со картичката“ и дека и се закануваат дека ќе ја уапсат во хотел во Мароко.

Таа и помогнала ѝ и рекла дека ќе и плати за авионот за Њујорк. Ана заплакала од благодарност, а потоа низ липање побара картата да биде за прва класа.

Се вратила во Њујорк и отишла во хотелот Бикман. Таму после 20 дена сфатиле дека Ана нема да плати и ја избркале. Истото се случило и во друг хотел.

На крајот, една вечер отишла кај својот животен тренер, очајна.

- Се трудам да направам се како што треба, но толку е тешко! извикала таа.

- Можеби да разговарате со семејството? - предложил животниот тренер. Ана и кажала дека нејзините родители се во Африка, а потоа ја замолила да остане со неа.

Таа вечер ја прашала Рејчел Вилијамс што навистина се случило во Мароко - Рејчел и позајмила пари на Ана за да и ги покрие трошоците, а Ана никогаш не ѝ ги вратила. Животниот тренер решил што побрзо да ја избрка Ана. Таа и рекла дека мора да замине наутро и Ана си заминала „заборавајќи“ на лаптопот. Меѓутоа, нејзиниот план пропаднал затоа што животниот тренер го оставил лаптопот кај чуварот и ѝ испратил порака каде да го најде.

Следна сцена: Писливиот глас на Ана Делвеј зачудено ја прашува Неф: „Дали фотографот навистина ја зеде зградата?“. Се испостави дека Ана тоа го барала од Рикерс, главниот затворски комплекс во Њујорк. Се испостави дека оставила чекови без покритие, отворени сметки и празни ветувања низ градот, но и во државата. Долговите биле астрономски. Ана во затвор станала ѕвезда и направи многу пријателства. Надвор од затворот, целиот свет брмчеше за неа како „социјална ѕвезда во обид да се сруши на земја“.

Која е всушност Ана?

Истрагата покажала дека станува збор за Ана Сорокин, родена во Русија во 1991 година. Таа се преселила во Германија во 2007 година, кога имала 16 години, со нејзиниот помал брат и родителите. Нејзиниот татко се вработил како возач на камион и тие живееле прилично скромно. Ана завршила средно училиште во 2011 година, отишла во Лондон, се запишала на колеџ, го напуштила и се вратила во Берлин каде што била практикант во ПР фирма, а потоа се преселила во Париз каде била практикант во списанието Purple и станала Ана Делвеј. Нејзините родители ги покривале сите тие трошоци.

- Моите родители секогаш имаа големи очекувања од мене и веруваа во моето одлучување. Веројатно сега се каат – изјавила таа неодамна во интервју кое го дала за новинар од магазинот TheCut.

Таа се пожалила и на новинарот дека медиумите ја претставиле како „припадничка на елитата во обид“.

- Никогаш не сакав да бидам таква. Само сакав да ме сфатиат сериозно, а не како алчен идиот. Да сакав навистина само пари, ќе најдов многу подобар начин да ги добијам - му рекла таа на новинарот.

Она што најмногу ја боли е тоа што се исмеваат нејзините обиди да основа свој клуб, сопствена фондација.

- Имав свој тим и се забавувавме. Да, направив неколку лоши потези, но тие не можат да ги сокријат стотиците работи што ги направив добро -и рекла Ана на новинарката.

А можеби сето тоа можеше да помине покрај неа. Па нели Кардашијан собраа милијарди врз основа на пар селфи? Како тоа се разликуваше од плановите на Ана? Се чини дека Ана направила една работа - го виде она што многумина не го видоа. Таа ѕирна во душата на една метропола и виде дека ако ги одвратите луѓето со лажни сјај и купишта пари кои се само најава за вистинското богатство што го поседувате, ако им дадете илузија дека сте дебело богати, лесно ќе го направите тоа многу од тоа. Планот на Ана не се оствари, но за многумина се остварил и баш на тој начин.

Foto: Instagram

Извор: zena.blic.rs