Балкански ѕвезди кои пораснале во сиромаштија: Сека немала ниту за ужина, а Весна Џогани сонувала да има греење
Многу јавни личности имале тежок живот во детството, во сиромаштија и немале ниту пристоен оброк
Познатите личности, според многумина, имаат живот од соништата. Го сакаат тоа што го работат и можат да си дозволат сè што ќе посакаат. Луксузни вили, апартмани, часовници, облека, патувања до егзотични дестинации.
Сепак, не било секогаш така. Многу од нив имале тежок живот во детството, живееле во сиромаштија и немале ниту за пристоен оброк.
Михајло Веруовиќ Војаж
Денес има сè што сака. Но, неодамна Михајло Веруовиќ Војаж зборуваше за тешкото детство и живот во Франција, каде што се засолни со родителите по атентатот на Зоран Ѓинѓиќ, чиј телохранител беше неговиот татко, кој беше ранет во тој инцидент.
- По убиството на Зоран, мафијата им се закануваше на моите родители, дури и на мене и на брат ми беа загрозени животите. Нашите родители се плашеа за нашата безбедност и затоа решија да се отселат од Србија. Отидовме во Стразбур, Франција. Јас имав една и пол година, а брат ми помалку од три години. На родителите им беше многу тешко. Тие трпеа голем притисок и долго време живееја во параноја што да прават и што понатаму. Има многу работи кои сè уште не ги знам, затоа и не можам целосно да се отворам за оваа тема, но знам дека воопшто не била безопасна“, ја започна Војаж својата животна приказна и додаде дека неговите родители никогаш не дозволиле тоа да влијае на неговиот брат и него“, рече тој.
Војаж вели дека како семејство живееле многу скромно и некое време биле на работ на сиромаштија.
- Со брат ми никогаш не одевме на екскурзии. Кога родителите земаа плата, најголемиот дел од парите одеа за комуналии и сметки, а потоа ни остануваа 10.000 динари за нас четворицата и кучето што го чувавме цел месец. Многупати се случуваше да не јадеме, да немаме три оброци на ден секој ден. Никогаш не добив нови работи. Секогаш ги наследував од мојот постар брат. Кога моите родители ќе му купат нешто, јас бев среќен бидејќи знаев дека и јас ќе го носам. Пораснав носејќи ги патиките и јакните на брат ми. Затоа и двајцата рано почнавме да заработуваме. Брат ми на 15 години се вработи преку младинската задруга и носеше гајби, работеше од утро до вечер, ги кинеше рацете за да има џепарлак. Кога се врати на крајот на месецот со заработени 25 или 30 илјади динари, се чувствувавме како да донел милиони - изјави Војаж за „Хит Информер“.
Рада Манојловиќ
Рада Манојловиќ гордо истакна дека потекнува од Четереж, а во неколку наврати истакна како живеела во сиромаштија додека не станала популарна.
- Кога ни почина мајка ми, моравме да се подготвуваме за погребот 40 дена. Потрошивме многу, за секој третман луѓето кои се лекуваат од најтешката болест знаат колку чини. Толку позајмивме, тато работеше на пазар. Морав да пеам девет дена по погребот, бидејќи се потребни 40 дена и треба да се подготви. Работев и не се разболев, ми се чини дека никогаш не плачев доволно затоа што набрзо се запишав на факултет и следеше „Ѕвездите на Гранд“ и само работев. Влегуваш во машина, тогаш имаше лудило за „Ѕвездите на Гранд“, година ипол имавме тура, живеевме во комбе и работевме секој ден. После тоа почнаа хитовите и повиците и јас бев во машината. Таа работа ме спаси бидејќи немав време да размислувам - искрено раскажа Рада.
Зорица Брунцлик
Пејачката еднаш откри дека во младоста живеела во сиромаштија со мајка си, сестрите и братот и дека едвај преживеале.
- Бевме многу сиромашни, премногу. Дедо ми навистина порасна богат. Имаше сè што можеше да посака, но сето тоа му беше одземено по војната. Моите родители се разведоа кога имав две години. Мама се бореше да не нахрани. Се сеќавам дека подели едно јајце на нас четворицата. Секогаш се прашував како нејзиното јајце изгледа полно во тавата. Потоа ми објасни дека додава брашно и сода бикарбона. Умиравме од тоа, а го јадевме со леб. Нема ништо на што би сакала да се сеќавам од тој период, што не значи дека се срамам од тоа - рече Зорица и додаде дека била многу врзана за мајка си, а од првиот бакшиш ѝ купила подарок.
- Од мојот прв бакшиш отидов во златарница и на мајка ми ѝ купив прстен, кој го носеше додека беше жива - изјави пејачката.
Весна Џогани
Таа зборуваше за тешкото детство и сиромаштијата во која пораснала. Весна истакна дека се мачела.
- Мајка ми мораше да работи на две работни места бидејќи напорно живеевме. Отидов со неа да собирам дрва за да нè стоплат во текот на зимата, што беше бесмислено. Како дете сакав да имам греење, храна, да не бидам гладна и моите деца да не се гладни. Сè останато ќе купиме и позајмуваме, животот е таков што не знаеш каде ќе те однесе - рече еднаш Весна.
Таа на Инстаграм ја покажа трошната куќа во близина на мостот каде што пораснала.
- Да, јас бев сиромашна девојка. Со големи соништа. Сиромашна девојка со голема имагинација. Може ли некој да ве суди само затоа што живеевте под мост? Имав парче леб и парче небо. Тажна сум поради тоа – напиша таа.
Сека Алексиќ
Пејачката никогаш не криела дека пораснала во сиромаштија. Таа ги откри маките низ кои поминале нејзиниот брат, мајка и како бегалци од војната, а изјавила дека имало период кога како мала не ни ужинала.
- Почнав да настапувам на многу млада возраст за да ѝ помогнам на мајка ми да се извлече од тешкиот живот во кој западнавме поради војната. Таа и брат ми доаѓаа на секој мој настап, а јас имав среќа секогаш да имам музичари кои се грижеа за мене како да се мои. И тогаш, како и сега, имаше пијани и агресивни гости, но моите најблиски беа покрај мене и ме чуваа - зборуваше таа и додаде дека имало ситуации кога останале без пари.
- Не се срамев што немав екскурзии или грицки, научив да се справувам со тоа и затоа денес сум силна и не се откажувам од себе. Со години живеевме во просторија што ни ја даде училиштето, спиевме на рогозини и добивме шпорет на подарок. Значи, немањето доволно пари не ми е туѓо денес, а тоа чувство не го изгубив ниту сега кога имам многу повеќе. Бев среќна и тогаш и сега, не е состојбата на мојот паричник, туку на мојот дух - истакна пејачката.
Извор: telegraf.rs
