„Јас со моите деца не разговарам, пиеме кафе и гледаме во телефоните“: Ведрана Рудан со новата колумна стрела право во центар
Ведрана Рудан е тука да го каже она што ние упорно го туркаме под тепих. Нејзините зборови се тука за да не разбудат
Новата колумна на Ведрана Рудан за новите генерации, за нашите деца и внуци повторно доаѓа во центарот. Колку зборуваме и зошто не разговараме еден со друг? Дали постарите генерации можат да се справат со несреќата и стресот на нивните деца?
„Ги гледам околу себе животите на младите жени и мажи. Секој од нив има волшебно апче во џебот, не дај Боже. Тој, не дај Боже, ги треска секој ден. Обични, млади луѓе, не мислам на млади политичари, криминалци или диви навивачи, значи, луѓе кои имаат хуманост во себе, се распаѓаат од ден на ден.
Ги убиваат од работа на определено време, ги гуши глупоста на газдите, кириите и заемите, а животот мораат да го поминат голи. Во капитализмот, најлошите криминалци имаат право на милост. Обичниот човек има само право на смрт без милост.
Срцевиот удар ги убива на четириесет и пет, поради притисокот еднаш месечно одат на брза помош, ниту лековите, ниту апчињата за кои речиси сите добиваат рецепт за помош... „Премногу сте нервозни“, вели лекар кој може или не може да ги види.
Како може да ги види кога секој ден низ неговата клиника минуваат сто сиромашни луѓе? Психотерапевтите се пребукирани, дури и оние кои ги наплаќаат нивните совети со злато. Ниту на принцезите не им е лесно. Денеска прочитав на некој портал како една од англиските принцези вреска во нејзината перница. Работи во галерија, извршува должности во име на Круната, има два сина...
Бев изненадена. И принцезата вреска? Како моите деца врескаат? Не ги прашувам затоа што би се нервирала и би доживеала инфаркт или мозочен удар. Затоа со моите деца и внуци зборуваме само за... Не зборуваме. Не сакам да слушам за нивните болести кои ги убиваат со капитализмот, помалку ме убива капитализмот, повеќе од гневот. Се сведува на истото.
Затоа, кога понекогаш пиеме кафе заедно, секој од нас гледа во телефонот и со љубов молчи. Зарем не е подобро да молчиме отколку да си ги отвораме раните? Не можам да им помогнам. Нивните долгови се нивни, купувањето подароци, брчки и топки е крај на светот“, напиша Ведрана.
Живееме во време кога децата треба да се носат на стоматолог, логопед, психијатар, психолог, фризер. А вие и вашиот партнер добивате отказ или станбен кредит или живеете со родителите. Никогаш не било така...
Беше. Се сеќавам на мојата младост. Работев на радио, беше новогодишна ноќ и се плашев од моментот кога ќе се вратам дома каде што ме чекаа двете деца, мојот сопруг, подоцна требаше да дојдат пријатели со деца за да можеме да „имаме забава“. Морав да испечам колачиња, да подготвувам вечера, да ги пресоблечам децата, да ја покривам масата со празнична покривка...
Додека се тресев на радио и ми чукаше главата, најдов магичен рецепт за спас. Кога ќе дојдам дома, ќе се затворам во бањата, ќе го ставам лицето во перница и ќе врескам, врескам, врескам... И денес се каам што во целата гужва околу „среќниот“ и „весел“ пречек, заборавив за перницата.
Овие денови, можеби затоа што празниците се веднаш зад аголот и сите мораме да бидеме весели и среќни иако повеќето луѓе не можат да им купат фритули на децата, ми текнува како можев да изнајмувам гарсоњера каде што никој нема да може да ме најде со денови и завивам додека несреќата не излезе од мене.
Не можам. Врескањето не е решение. Решението е да се бориме за живот до смрт. Истото правило важи и за старите и за младите. Старите собираат шишиња и со нетрпение очекуваат покачување на пензијата за дваесет евра, наскоро доаѓаат избори, младите се молат Господ да купи зимски гуми на десет рати и да ги однесе децата во Трст. Таму поевтини се маслото за пржење и борови ореви и топчиња и слатки...
Знам сѐ, но некако не се откажувам. Како што одминува времето, додека божиќните ѕвона ѕвонат се погласно и погласно на сите станици и екрани, јас со нетрпение го очекувам. Оваа година ќе ја купам најголемата перница на светот преку интернет и ќе завивам, завивам, завивам... Тоа е единственото нешто што можеме да го направиме јас и сите околу мене.
Знам, разбирам. Нема да имате време за тоа.
Foto: Printscreen Youtube / RTS TV
