Лена и Катја влегле во кола на непознат човек, па 4 години поминале во пекол 3м под земја: Да го зголеми наталитетот на земјата, ги силувал секој ден, нивното бегство е чудесно

Добивај вести на Viber

30 септември 2000 година изгледаше како ден како секој друг за две тинејџерки од Русија. Елена, која тогаш имала 17 години, и Екатерина, која тогаш имала 14 години, биле најдобри пријателки и на тој клучен ден во животот отишле да го прослават празникот на мачениците на верата, љубовта и надежта, но она што следеше по нивното враќање ќе остане запаметено во современата руска историја како еден од најстрашните настани што жителите на место оддалечено 150 километри од Москва го паметат.

Кога си оделе дома од прославата, еден постар маж, им понудил превоз. Станува збор за Виктор Мохов, работник во фабрика за автомобили од Рјазанскиот регион, кого новинарите, откако целата приказна ја објавија во јавноста, го нарекоа „Скопинов манијак“. Бидејќи во тој момент бил во автомобилот со 25-годишната Јелена Бадукина, која ја претставил како негова девојка, на Катја и Лена ништо не им изгледало чудно или застрашувачко. Испаднало дека Јелена била само мамка за нивното четиригодишно заробеништво и ужасите што ќе ги претрпат.

Вотката и седативи ги зашеметиле

Виктор им понудил вотка на младите девојки во својот автомобил „на пат кон дома“. Меѓутоа, она што двете пријателки не го знаеле е дека алкохолот бил измешан со седативи, па брзо заспале. Кога се разбудиле, ги дочекал кошмар.

Подрумот на три метри под земја, од каде никој не можел да ги слушне нивните крици и плачења, стана нивниот пекол на земјата во следните четири години.

Местото за мачење и силување на млади девојки го изградил самиот Виктор, а просторијата каде што живееле со години бил само 9 квадратни метри.

Според подоцнежните сведоштва на киднапираните тинејџерки, Виктор секојдневно ги камшикувал со гумено црево, а со нив подготвувал посебна просторија за насилни интимни односи, која ја излепувал со плакати од порно списанија.

Тој им се заканил дека ќе ги убие, пред да ги ослободи

Ако се спротивстават, тој не би им давал храна и го исклучувал парното за време на студените руски зими. Освен тоа, испуштајќи го гасот, одвреме-навреме се обидувал да им го одземе кислородот за да ги зашемети.

„Имавме два кревети на спрат, спиевме заедно. На почетокот лежевме цел ден, плачевме во прегратка. По шест месеци почнавме да го местиме креветот, да чистиме, да правиме се што би изгледало како нормален живот, за да размислуваме низ што поминуваме“, изјави Екатерина за руските медиуми откако таа и Лена беа спасени во април 2004 година.

Иако умирале од страв, не губеле верба и надеж дека еден ден некој ќе ги спаси од таму или дека сами ќе побегнат.

„Сакавме да веруваме дека еден ден ќе не пушти, иако самиот во неколку наврати ни рече: „Зошто да ве пуштам? Многу е полесно да ве убијам". Сепак, не ја изгубивме надежта и секогаш бевме подготвени и имавме лист хартија со нас со наши информации и порака, ако имаше можност да побараме помош", рекла Елена и додала дека нивниот затворски чувар бил „бездушен, лигав, суров и предавнички човек на чија смрдеа никогаш не можеле да се навикнат“.

Времето го поминувале вежбајќи и пишувајќи песни, се за да го задржат разумот и да не паднат во очај. Виктор полека станувал помек, па на 1 мај 2001 година им донел црно-бел телевизор, а потоа и видео рекордер.

Со тоа на некој начин си ја запечатил судбината, а на девојките им дал идеја да избегаат.

План за бегство по ТВ емисија

И додека толку возбудено ја гледале секоја телевизиска содржина, за барем да го тргнат умот од ужасите во кои се нашле, наишле на емисија за Сабине Дарден, жена која успеала да побегне од својот насилник од Белгија.

Бидејќи во тој период веќе почнал да ги пушта на слобода во вечерните часови на вежбање, се со идеја да се спријателат со новата девојка од соседството и да ја намамат во јамата на пеколот во која тие самите наивно се впуштиле, дошле на идеја да ѝ подадат касета со снимена видео порака, за новиот сосед да ја однесе во полиција.

Доставено по 1326 дена

За среќа, овој план успеа и на 26 април 2004 година, полицијата дојде на вратата на Виктор Мохов и ги спаси девојките од подрумот.

Кожата им била зелена, мирисале на мувла, а Лена, која тогаш била бремена со третото дете од Виктор, едвај стоела на нозе. Тие го видоа сонцето за прв пат по речиси четири години. Бебето кое во тој момент го носела било мртво родено, а што се случило со другите две деца кои ги родила никогаш не дознала.

„И додека бев бремена со тие деца не ги гледав како деца, туку како туѓи предмети што ми ги напикаа. Ништо не чувствувам за нив“, вели Елена, која, сепак, во еден момент посакала да ги пронајде нејзините деца, но полицијата не успеала во тоа.

Лена и денес не знае дали е подобро што сето тоа така завршило или повеќе би сакала еднаш да ги запознае.

„Знам дека ќе ми се гади од тие деца, родени на таков страшен начин. Од друга страна, јас ги родив“, била искрена таа.

Виктор денеска е слободен

Излегол од затвор на 3 март 2021 година, но под административен надзор до 2027 година. Тоа значи дека од 22 до 06 часот нема да смее да го напушти домот, ниту да оди на места што се одржуваат како масовни настани, ниту да го напушти скопинскиот округ на Рјазанскиот регион без дозвола на МУП.

Извор: zena.blic.rs

Foto: Crying Souls / youtube