Марија со години не знаела дека е посвоена: Ги најдов мајка ми, брат ми и сестра ми-но, кој ми е татко?

Бурниот живот ја однесе Марија од Детскиот дом во Осиек во Франција. Таму дознала дека нејзините биолошки родители биле некаде во Славонија и со помош на пријател тргнала во потрага

Во јануари 2013 година имав неколку слободни денови. Еден пријател од Осиек ми предложи да дојдам во Хрватска и да ми помогне да ги најдам моите биолошки родители. Му реков на мојот син дека морам да заминам затоа што имав нерешена работа и така започна моето пребарување, рекла Марија Кочиќ (36).

- Ме интересираше која сум, од каде потекнувам, кои се овие луѓе кои ми се биолошки родители, зошто ме предадоа на посвојување ... Јас сум многу благодарна на луѓето што ме посвоија и ми дадоа се што можеа , но тој јаз сè уште стои во мене, тоа прашање за тоа која сум - објаснува таа.

Марија е родена на 2 ноември 1984 година во Осиек под името Маријана Живковиќ. Нејзината биолошка мајка ја дала на посвојување, а таа беше посвоена од Детскиот дом во Класје во јули 1987 година.

Таа била посвоена од двојката Дуклос: тој е Французин, а таа е од БиХ. Тогаш и било дадено ново име, Марија Дуклос.

„Мислам дека секогаш знаев дека не сум нивна. Не од тато и неговата страна, но страната на мама се однесуваше поинаку кон мене. Роднините ќе добиеа некои работи, јас не. Врската беше едноставно поинаква. Кога имав 10 години, Дуклос ме седнаа и ми кажаа дека сум посвоена. Се сеќавам дека не бев во шок. Кога имав 15 години, мајка ми ми рече дека имам постар брат и сестра - вели Марија.

Наскоро, односот помеѓу неа и мајката што ја посвоила почна да се влошува.

- Знаеше во жестока расправија да ми каже: ‘Мајкати те остави затоа што не те сакаше’. Тато, за жал, почина. Не можев да барам подобар од него, тој беше навистина прекрасен татко. Тој сакаше да ми помогне да ги најдам, но нешто секогаш ќе нè спречи, најчесто посвоителката. Штом бев финансиски на нозе, почнав - се сеќава таа.

Потрага во Хрватска

Дошла во Осиек, се сретнала со еден пријател, Лоран Кочиќ, а нивната прва дестинација била Детскиот дом во Класје.

- Не пречека директорката, дама со црна кратка коса. Влегов во нејзината канцеларија, а таа ми рече дека нема право да ми дава никакви информации за моето доаѓање во домот и посвојувањето - ни раскажува Марија.

Очајна, таа не знаеше каде да се обрати следно и не и било јасно зошто не може да и дадат информации за нејзиното потекло. Таа писмено побарала да биде примена на состанок во Центарот за социјална заштита. Поминало времето, таа морала брзо да реагира бидејќи за неколку дена морала да се врати во Франција.

- По два-три дена ме примија. Таму ми дадоа неколку документи за увид, но меѓу нив не беше мојот извод од матичната книга на родените, туку документите дадени од моите посвоители, доказ за висината на платите, нивната здравствена состојба, такви документи. Наидов на хартија во која пишува дека мојата биолошка мајка е Р. Ж., а мојот биолошки татко е. М. Исто така беше напишано дека тој не знае за мене, односно за нејзината бременост и дека не може да се грижи за мене од финансиски причини. Исто така беше напишано дека мојата биолошка мајка родила уште две деца пред мене, но во Пожега. Брзо запишав сè што најдов, бев многу возбудена - вели таа.

Таа и Лоранд влегле во автомобилот и се упатилњ кон Пожега.

- Немав што да изгубам. Имав чувство дека морам да одам таму, дека тоа е моментот кога ќе дознаам од каде доаѓам. Во болницата дадов име што беше запишано во весниците. Таму ми рекоа дека не можат да ми помогнат затоа што не им беше дозволено да даваат никакви информации. Се надевав дека некој ја познава мајка ми. Се молев, се обидов да докажам која сум и, како што не помина презимето што беше запишано во весниците, го дадов своето презиме Живковиќ - раскажува Марија за 24сата.хр.

Една од вработените во болницата се сожалил и и рекла дека имаат пациент со тоа презиме кој живее во Градиште.

- Тоа ми даде надеж, но во тој момент покрај тебе минуваат секакви чувства. Лоран ми рече дека сега не можам да се откажам. И јас не се откажав. Возевме до Градиште и се распрашувавме на местото каде да го најдеме лицето чие име го добив во болницата. Се испостави дека таа е моја баба - вели Марија и додава:

- Излегов од автомобилот пред таа стара куќа и застанав. Една постара дама со марама стоеше во дворот. Ја прашав дали ја познава мојата биолошка мајка. Таа кратко рече: 'Да'. Потоа ја прашав дали ги познава мојот брат Д. и сестрата Ј. Веднаш ме праша што ми е Д. Потоа се освестив ѝ и реков која сум и зошто дојдов. Таа беше недоверлива и не сакаше да ми дава никаков контакт - вели таа.

Таа ме погледна и ми рече: Знам која си

Марија помислила дека ја удриле во ѕид, но Лоран се сетил дека ги познавал локалните жители кои ја воделе продавницата. Отишле таму, но продавачката не ја познавала нејзината мајка, но ја познавала кумата на нејзината мајка.

- Само што кумата влезе во продавницата, ме погледна и рече дека знае која сум јас. Ми рече дека баба ми го пораснала брат ми, а мајка ми и сестра ми отишле во Сараево, каде има сопруг и работи - продолжува таа. Тие го повикале нејзиниот брат, кој останал во шок, но се согласил да се сретне со неа на бензинска пумпа во близина. Во рок од 40 минути пред неа стоеше човек што никогаш не го видела, но сличноста не можела да се игнорира.

- Во таа ситуација, не знаете дали да се прегрнете или да се ракувате, нема правила за тоа. Тој ме погледна и ми рече дека сум иста како нашата мајка. Тој не знаеше дека постојам ѝ и се јави на мајка ни. Таа прво рече: ‘‘Животе, не е вистина! Направете ДНК, не е вистина! ' Ја праша уште еднаш, а таа продолжи по свое. Следното утро таа признала дека постојам. Подоцна, тој ден, брат ми ми се јави и ми рече дека ме носи во Сараево да ги запознам мајка ми и сестра ми - вели Марија. 

- Мајка ми ме игнорираше поголемиот дел од времето, обидувајќи се да не ме гледа. Сестрата беше доволно љубезна, но се посрамоти, како да знае нешто повеќе. Ја повлеков мајка ми настрана затоа што сакав да разговараме како двајца возрасни ...

- Само што ми рече дека била силувана и дека нејзиниот пријател тогаш бил со неа. Другите членови на семејството ми раскажуваа секакви работи, а таа исто така менуваше приказни, не знам веќе во што да верувам - ни раскажува таа и додава:

- Целата таа ситуација беше многу непријатна бидејќи нејзиниот тогашен сопруг не знаеше дека јас постојам. Покрај тоа, имаше разни членови на семејството, а еден од нив спомена одреден И.Č., кој им помагал финансиски во текот на целиот живот, и нашол работа за мајка ми во Сараево. Тоа име ме вознемируваше цело ова време. Истиот ден се вративме во Хрватска и морав да се вратам дома, во Франција.

Но, тоа не беше на крајот од нејзината потрага. Марија на социјалните мрежи го сподели она што го научила за нејзиното потекло, меѓу другото, дека во трудовите се наведува дека нејзиниот биолошки татко. М.  починал, но откритието на Марија стигнало кај неговиот син. За „Ш.М. се шушкаше дека има уште едно дете, за кое не знае каде се наоѓа, што за Марија било знак дека нејзината потрага наскоро ќе заврши. И таа и законскиот син на покојниот Ш. М. дале примерок и испратиле сè за ДНК анализа.

После тоа, можев само да си одам дома и да чекам. Дотогаш веќе се преселив во Хрватска. Наскоро се јави дека резултатите се готови, но ме пречека студен туш и разочарување. Резултатите од ДНК покажаа дека Ш. М. не е мој биолошки татко, барем така пишува - вели разочарана Марија.

  Таа вели дека целата оваа потрага започнала затоа што нејзината биолошка мајка одбива да и каже кој е всушност нејзиниот татко.

- Повторно дојдов во Центарот и домот за деца и реков дека сакам да ги видам моите документи и изводот, а дамата ми рече дека веќе еднаш ми покажале и ме праша зошто ми требаат повторно. Ми рече дека не смее да ми дозволи да гледам повеќе од еднаш - вели разочарана Марија.

Министерство: Таа има право на документите ако ги побара во писмена форма од Центарот

Контактирале со Детскиот дом во Класје, но сега таму има нов директор.

- Тешко ми е да коментирам за конкретен случај бидејќи немам информации во која година лицето побарало информации, но со целосна одговорност тврдам дека од ноември 2014 година, кога бев директор на Центарот, таа не била интервјуирана или контактирана. Исто така, забележувам дека поради законот за заштита на личните податоци, институцијата е должна да го штити идентитетот на лицата кои биле во институцијата и пред да обезбеди каква било информација да утврди дали лицето кое бара какви било информации има законско право на тоа и дали се согласува да дадеме каква било информација од трета страна - одговорила директорката Миранда Главаш-Кул. Министерството вели дека Марија има право на нејзините документи доколку ги побара во писмена форма од Центарот за социјална заштита.

- Во согласност со одредбите на семејниот закон, лицето кое е посвоено има право да изврши увид во податоците за посвојувањето. Возрасен посвоител, посвоител и родител кој дал согласност детето да биде посвоено од посвоител познат за него, односно брачен другар или вообичаен партнер на родителите на детето, ќе им биде дозволено да извршат увид во списите на случајот посвојувањето и матичната книга на родените на посвоеното дете.

И од сето ова, се родила убава љубовна приказна. Марија и Лоранд, пријател кој и помогнал да ги најде своите родители, се вљубиле во тој процес, се омажиле и денес имаат пет деца. Таа се вратила во Хрватска, а потоа заедно се преселиле во Германија. Марија повторно испратила барање за увид во својата документација до Центарот за социјална помош и Домот за деца во Класје и го информирала министерството за сè. Таа вели дека во меѓувреме се смирила и престанала да им замерува на своите биолошки родители. Сега таа само сака да го најде својот татко.

Додека чека одговор од институциите, таа се надева дека овој текст ќе охрабри и некој што е запознат со приказната да ја контактира.

Извор/Фото: 24часа.хр.