„Мојот брат се самоуби додека спиев во соседната соба“: Исповед на Наташа Михајловиќ од групата „Фрајле“ за најголемата загуба во животот

Добивај вести на Viber

Пејачката Наташа Михајловиќ е дел од групата „Фрајле“ веќе 15 години, а од почетокот на оваа година реши да започне соло кариера - се уште останува во истиот состав, и ќе настапува во двата формати и самостојно и во група.

Пејачката Наташа Михајловиќ одлучи да започне самостојна кариера пред се поради проектот што му го посвети на својот покоен брат, а покрај песните што ги снима, ќе одржи и панели во повеќе градови во нашата земја на кои ќе зборуваат експерти, чија тема е самоубиство. Имено, братот на пејачката си го одзеде животот пролетта 2004 година, а за сето тоа Михајловиќ проговори во емисијата „Исповед“ на авторот и водител Немања Васиљевиќ.

Неодамна Наташа објави нова песна, насловена како „Probudi me, zovi me“, а песната ја крие животната приказна.

„Никогаш не сум зборувала за ова јавно, всушност еднаш само спомнав, но не зборував за тоа додека неимав причина. Во бендот сум 15 години, а од почетокот на годината започнав соло кариера и сега најдов сила да се справам со сето ова. Мојата приказна е дека пред 20 години го загубив сопствениот брат кој си го одзема животот. После 10 години ја напишав песната „Probudi me, zovi me“, не бев подготвена да ја пуштам во етер, дури мислев дека ќе биде последната песна на мојот албум. Тоа го направив заедно со Александар Бањец, кој повеќе не е меѓу нас, и со мојот пријател Милош Бер, со кој нормално создавам. Милош ја загуби и сестра му, таа беше болна и ова е чудна енергија околу оваа композиција. Луѓето ми пишуваат откако ја започнавме оваа кампања, ми се заблагодаруваат, пишуваат дека можат да плачат - и тоа е поентата, да ги искористиме нашите алатки за да започнеме нешто во општеството, а тоа е главната порака на песната. Брат ми си го одзеде животот додека јас спиев во соседната соба, кога се разбудив повеќе не беше жив. За жал, таквата загуба целосно го менува вашиот живот, мене и моето семејство и пријателите. Брат ми ја сакаше музиката, имаше весела природа“.

Пред да си го одземе животот братот на Наташа со неа споделил дека повеќе не ја слуша музиката како порано.

„Така е. Кога луѓето ме прашуваат дали можев да забележам нешто, тогаш имав 25 години, бев млада и не го препознав тоа како повик за помош. Можеби експертите подобро ќе објаснат. Седум дена пред да се самоубие, му беше дијагностицирана блага анксиозност и таа воопшто не била препознаена“.

Наташа бели дека нејзиниот брат бил многу чувствителен тип и брутално искрен, учешете му одело на моменти, на моменти го развлекувал.

„Тој крена рака на себе во пролетта 2004 година, а потоа имаше страшен настан, нема да кажам за што се работи, но мислам дека луѓето го паметат затоа што беше на телевизија. Кога го затекнав, телевизорот беше вклучен и имаше вести. Многу е важно како комуницираме во нашето општество, за да не се сее страв. Во овој проект ме поддржаа РАБ, радио станицата и Маја Раковиќ, која самата зборува за тоа колку медиумите можат да им помогнат на луѓето. Дека се чувствуваме подобро, побезбедно, дека знаеме со кого да контактираме, да се јавиме на тој телефонски број бидејќи секундите се важни овде. Сега почнавме со панели во градовите, каде што разговараат психолози и психијатри и тие добро го објаснуваат тоа, т.е. целта ми е да ги едуцирам луѓето како да си се обраќаат меѓусебно, да ја вратам довербата во тие луѓе и повторно довербата во експерти... Можам да се јавам во центарот „Срц“е кој е достапен од 14-23 часот секој ден и бројот е 0800300303, а целта ни е тој телефон да биде достапен 24/7.

По големата семејна трагедија Наташа посетувала психијатар за да може да ја надмине ситуацијата.

„Мојата главна терапија беше да зборувам за тоа, постојано зборував за целиот настан како да е филм. Она што би им го рекол на семејствата кои ќе загубат некого е да си дадете простор за болка и тага. Јас тогаш згрешив веднаш избрзав во обврските, животот, музиката, се посветив на тоа, спасот го барав во тоа, но потоа ме стигна, имав проблем со грбот и слично. Како што го почитуваме животот, така треба да ја почитуваме и смртта. Кога ќе изгубите некого ненадејно, целосно сте парализирани, сакате времето да престане, тоа е слично како кога некој ќе умре“.

Наташа нејзините родители ги опиша како луѓе со голема сила, љубов, топлина и дека научиле лекција од најлоша ситуација.

„Тоа е процес на разболување и разбирање што се случило, бидејќи за да разбереш што се случило, треба да знаеш, да прашаш и секако да им дадеш малку време на себе и на нив - тие изгубија син, а јас изгубив брат, да изгубите сопствено дете е многу потешко. Некако и јас повеќе се вклучив во таа музичка приказна, како тој да е на тоа патување со мене. Мајка ми ми рече дека е многу горда на мене, верувам дека тие сега го имаат тој фокус на мене, а татко ми вели дека кога ќе се вратам дома, секогаш носам некаква веселост“.

Пејачката во оваа телевизиска исповед се сетила дека во нејзиниот дом има аудио касета од гласот на нејзиниот брат Рале кој снимил песна.

„Има една касета. Господ му дал добар глас и апсолутен слух, беше перфекционист, сакаше да ги пее песните на Шабан Шаулиќ, ги симнуваше тие трилери. Кога ја пее, исто како да го слушаш Шабан. Сними некои странски песни, кои навистина би сакала да ги објавам во јавноста“.