Му се јавила на татко ѝ, а ѝ кажале - „Ти не постоиш“: Весна Џогани живеела во дом за деца без родители и доживеала тешки страдања
Пејачката Весна Џогани како мала била оставена во дом за деца без родители на улицата Звечанска, а потоа следеле само поголеми маки...
Пејачката Весна Џогани еден период од детството го поминала во домот за деца без родители, имала многу тешко детство на кое се сеќава иако била само девојче кога ѝ се случувале тешки работи.
- Родена сум од голема љубов, тоа не беше врска за една ноќ, туку како бебе останав сама со мајка ми и никогаш не добив одговор зошто татко ми не остави и не сакаше да плаќа алиментација или да ме види- ја раскажа Весна својата тажна приказна.
- Бев некое време во домот и тоа беше многу голема траума, се сеќавам на тоа иако бев многу мала. Се сеќавам дека цело време плачев таму. Тоа е како кога имаш дете, а тоа е болно, има температура и само вика: „мамо, мамо“, но мама не е таму, нема како да дојде. Така што ми беше многу тешко. Сепак, ја разбирам мајка ми, бидејќи беше принудена на ова, не можеше да ме издржува и ѝ беше многу тешко, многу страдаше во тој период. Но, нема оправдување за татко кој го остава своето дете и не сака ни да биде во контакт со него. Сепак, му простив, затоа што не сакам повеќе да си ја трујам душата со такви работи - изјави Весна.
Нејзината мајка на сите начини се обидувала да ја извлече од домот, а по неколку месеци поминати во Звечанска, повторно биле заедно.
- Мама многу страдаше тој период, беше вон себе, затоа бараше некој да се грижи за мене на секој можен начин. Таа ги запозна нашите сегашни кумови, тоа се луѓето што работеа со неа во фабриката. Толку плачеше и им беше жал, немаа деца, па ме извадија од Звечанска и оттогаш сум со нив. Со нив живеев до седум години, додека мајка ми не си ја среди станбената ситуација, па потоа се преселив кај неа, но секогаш бев на релација мајка-кумови - изјавила претходно пејачката.
- Тој период не беше лесен затоа што мама работеше на две работи, за да може како самохрана мајка да не издржува. Се преселив од топол дом во мала куќа каде што немавме греење. Морав да ппалам оган и да носам дрва. Кога се враќав од училиште не ме чекаше топол оброк, бидејќи мајка ми работеше без престан, па носеше храна од некои жени каде што работеше и чистеше по куќи. Многу пати бев многу гладна, но не очајував бидејќи двете бевме заедно, секогаш велевме: „ќе се избориме“. Се сеќавам, отидовме да собираме дрва низ селото, оти немавме за огрев. Имаше пресек за мене, од од топло и пријатно до овде каде што не е баш супер, ама со мамасум, на своето сум. Секојдневно имав тешки испити и морав брзо да созревам. Се случуваше другарите од класот да одат на часови за рекреација, а јас немам пари за тоа. Сите мораа да соберат пари за да одам и јас. Беше многу тешко бидејќи во моето одделение имаше деца кои живееја на Дедиње, одеа на часови по тенис и пијано, а јас немав телевизор во куќата до 12-годишна возраст - изјави тогаш Весна.
Иако татко ѝ ги оставил неа и нејзината мајка, Весна успеала да стапи во контакт со него, но ...
- На убедување на мојата пријателка Катарина, еднаш се обидов да му се јавам. Најдовме телефон и се јавив, а неговата тогашна сопруга Вера одговори. Реков: „Добар ден, јас сум Весна, твојот сопруг е мојот татко. Сакав само да ви кажам дека постојам“. Таа само ми одговори: „Не, ти не постоиш. Не ни се јавувајте повеќе“, и ја спушти слушалката. Оттогаш никогаш повеќе не се обидов да го најдам - изјави во една прилика Весна.
Кумовите и мајката ја замениле татковската фигура за неа.
„Не ја ни почувствував толку страшно загубата на татко ми, бидејќи имав прекрасни кумови и мајка, кои се грижеа за мене и ме сакаа“, изјави во една прилика Весна.
Сепак, тогаш следуваше ужасно сознание...
— Кога умре кумата, се погрижив кумот да не е сам. Го посетував постојано и бев со него. Додека живеев со нив, често ми кажуваа како ќе ми го остават тој стан, и како ќе го наследам. Меѓутоа, пред смртта на кумот дојдов до вратата која ми ја отвори иста жена како и мојата кума. Испадна дека тоа е нејзината сестра близначка и дека кумот со неа има син. Еднаш биле заедно во младоста, уште пред мене, па кумот бил со двете сестри. И тогаш одеднаш сè мое се растури во еден здив. Тој стан го наследи неговиот син, а мене веќе не ме бараа таму. Тоа навистина ме погоди, бидејќи многу го сакав мојот кум и бев покрај него до смртта. Кога умре, заврши тоа мое безгрижно детство и вторпат сфаќам дека повторно го губам тоа нешто, што можеби што не го ни имав. Разбирам дека морам да се борам, дека морам да работам. Мислам дека преку ноќ созреав и сфатив дека немам на кого да се потпрам освен на себе. Веќе на 13 години почнав да работам и да се издржувам - изјави претходно Весна во емисијата „Преживеани“.
Извор: glossy.espreso.co.rs
