Ана Бунтеска: Оваа зима од дрвено срце оган ќе потпалам
Ги дробам деновите,
а ноќите тагата ми ја ситнат
како парички расфрлани на земја
спомените ги собирам и бројам...
Во четири ѕида светот го собрав
со музика од искината пајажина
а во него боите ги делам на црна и оние-другите
па од црната прекривка за в зима ткаам...
Те чекав со раце полни студени бакнежи
и грст мириси стиснати како букет цвеќе
топол чај од нане и колачи со цимет
кои мирно спијат во лимена кутија...
Оваа зима од дрвено срце оган ќе потпалам
и топло вино покрај него ќе пијам
завиткана меко во стихови и песни
со слика од она што можевме да бидеме...
Мислите за среќата скриени ги чувам
од себе, од тебе, од нас,
и само некогаш од умов по една вадам
и’ се радувам како дете и повторно ја заклучувам...
На ќошот од усниве молк ми се собрал
имам срце векови минато во тишина
во грлото воздишка задржана
а градите полни неискажана љубов...
Ги дробам, деновите низ прсти ги дробам,
а тагата пак, мене во прашинки ме раздробува
го чекам првиот снег кој ќе ги покрие сите лузни
како никогаш и да не постоеле...
Велат, оние родени в зима, зима во душата имаат,
со мраз оковано срцето им е за навек
на оние во зима родени, зимата во градите им спие,
и затоа солзи немаат, оти душата, душата замрзната им
За Женски Магазин, Ана Бунтеска
Фото: Стојан Стојановски
