Сава останал инвалид на 17 години, а Снежана ја запознал на рехабилитација: Нивната љубовна приказна е филмска и доказ дека судбина постои

Добивај вести на Viber

Се сеќавате ли на легендарниот Сава Лазин од Баранда? Како не би се сетиле. Врховниот режисер задолжен за неговиот случај не се штедел, му одземал и му дал. Љубовта највеќе. Неговата сопруга Снежана вели дека нејзините 40 години брак со него поминале како четири.

Кога имал 17 години, го скршил вратот и бил врзан за инвалидска количка. А вака живее 47 години и вели дека не би ја заменил својата инвалидска количка за нечии нозе, бидејќи начинот на кој се движи не го одредува квалитетот на животот, а неговиот живот вреди. Така зборуваат фактите од неговиот живот: од првиот параолимписки медал, до прскалката за овошје што ја постави на својата инвалидска количка или фудбалската школа во која со години беше тренер.

Како што вели, Бог го погледнал три пати во животот: првиот пат кога го скршил вратот и станал параплегичар, а не тетраплегичар, вториот пат кога ја запознал Снежана и третиот кога им се родиле децата, вели Сава. Лазин, кој од 17 години живее со инвалидска количка, а од 22 е во голема љубов во Снежана.

„Можеби во животот пропуштив да бидам тетраплегичар, но се друго во животот ми се намести. И љубов, среќа, деца, жена и целиот тој мој свет. Ја запознав Снежана во Игало, сосема случајно. Бевме на роденден, па крадевме цвеќе за да го однесеме на роденденот и седат две девојки, преубави. И ние им приоѓаме со цвеќето кое веќе е наменето за славеничката на роденденот, и тука се запознавме. Таа ми рече „Здраво, јас сум Снежана““, раскажува Сава.

Сава вели дека по тој прв контакт, таа стекнала впечаток на доверба.

„Јас не сум личност која има многу самодоверба, но сум личност која дава многу сигурност. Кај мене се оди на тоа „душно, ние лесно можеме да го направиме тоа“, но тие зборови биле на реална основа“, раскажува Сава.

Снежана и Сава се забавувале долго време и некаде 1981 година почнала нивната врска да добива сериозен тек.

„Јас во тој период ги започнував подготовките за Европско првенство, јас на моите другари кога им кажав дека сакам да се женам, и дека следниот пат јас ќе частам, тие ми се смееја. Во 1983 година кога бев на првенство во Париз, тогаш Снежана беше бремена со Тијана, и кога на моите пријатели им го кажав тоа, не ми веруваа“, вели Сава.

Нивната љубовна приказна трае цели 40 години.

„Јас кога го запознав тој беше во инвалидска количка, но немав чувство дека тој е во количка, затоа што нормално разговараше, креваше врева. Така се запознавме, па потоа јас бев студентка во студентски дом во Белград, па таму се гледавме и се запознававме многу подобро. И јас сум на некој начин инвалид, но немам толку самодоверба, колку што има тој. Можеби и тоа ме привлече кај него, некако посигурна бев. Ние двајца никогаш не сме се чувстувале како инвалиди, може на луѓето тоа им е смешно. И кога ни требало некаква помош тоа сме го барале без да се двоумиме или да се стегаме. Секаде сме биле присутни, никогаш не сме одбивале некаде да присуствуваме само затоа што имаме инвалидитет, нас тоа воопшто не ни пречеше“, раскажува Снежана.

Вели поминаа 40 година, како да се поминати 4. Животот им бил убав, имаше помош и поддршка од свекорот, свекрвата кои им биле заштита.
„Ние дома одгледувавме и свињи, тој се грижеше за нив, ги хранеше, им чистеше. Имавме и кокошки, вистинско домаќинство. Имав помош и околу чувањето на децата. Имаме две деца, мажени се, имаме по три внуци од нив, вкупно шест, тоа вистинско богатство, посебно кога се сите тука, ние сме најсреќни“, вели Снежана.