Ана Бунтеска: К’смет да имаш и кога умот удолу ќе тргни

К’смет да имаш

ете таков за алтан-луѓе до тебе да се

збор да ти дадат

од душата песна да ти истечи

да се истркала ко лавина среде планина.

Тука

до тебе да ти се

и да можиш на нив снагата да ја одмориш

да се навалиш без да му ја мислиш

дали ќе ти ја додржат мислата

или телото ќе ти го искрепат.

Таков к’смет да си имаш

и со него низ животот да врвиш

оти парата ќе ја изарчиш

алиштата ќе се скусат

трпезата ќе се полни и празни

ама срцето за полно да ти биди

и да знае да чука во спокој

во ритам кој нема дишењето да ти го скуси

или да те замелуши ко по тежок сон.

К’сметлија да си во животот треба

за да можиш од ништото с` да сториш

а тоа с` да го зачуваш за на старост

та и тогаш ко на младост да бидиш.

Оти поминува,

поминува она што со пара можи да се купи,

поминува и арното и лошото

само чоек да знај

да го има тој к’смет во песни опеан

за да има крај себе неколкумина

со кои без збор муабет ќе прај

и без објаснувања свој да биди

та со еден ред испишан

цел ферман да си изреди

а во него само убајни

за сила да му дадат

и тогаш кога умот удолу ќе тргни

ете тогаш да знај сам да си поможи

и среќен да остани

тогаш кога денот во ноќ ќе се стори

а ноќта полна воздишки тешки.

Само к’смет

само к’смет чоек да има

за чоек во себе да остани.

За Женски Магазин, Ана Бунтеска