Ана Бунтеска: „не мрчи Ано, од љубов е“
сакам да ми пишеш
од нигде никаде
и да ми кажеш да сум готова за кратко
за некои смешни 15 минути
и кога ќе те прашам како да се облечам
да ми го изрецитираш Тагоре
„каква
и да си дојди, не колебај се при облекувањето“
па од брзање да си ја размачкам маскарата
(тоа е она на трепките што се става, памтиш?)
и таква да ти слезам долу пред зграда
задишана
и бушава
а ти да ме гледаш
к’о да сум супермодел
а не само една обична Ана
и да ме стиснеш толку силно
што ќе ме заболи вратот
и пред да изустам збор да се насмееш
и да ми речеш
„не мрчи Ано, од љубов е“
да ме однесеш во Дебар маало
на вино во Сокаче
да се гледаме
к’о да сме сами на светов
а потем да шетаме некаде
по улици
за рака фатени
испијанети од хемија
а срцата да ги рушат сите закони на медицината
сакам да ме љубиш до изгрејсонце
дур’ лицето со врв на прстот ти го галам
и да тераме муабети на кои нема да се сеќаваме
ама ќе си го памтиме сјајот во очи
32 33
и вкусот на бакнежите
до сабајлината да одиме
дур’ нозе не ни капнат
и на дневно светло љубов да водиме
испреплетени
еден во друг вдишани
ма кој се секира што е сабота
и дали комшиите ќе нѐ чујат
и дур’ ме стискаш силно
како да сакаш во себе да ме внесеш
да се кикотиш дур’ здив земам
и да ми речеш
„не мрчи Ано, од љубов е“
За Женски Магазин, Ана Бунтеска
