Ана Бунтеска: Разбуди се

Не плачи душо по младоста

Ниту солза за неа пуштај

Оти таа не е во годините што ги носиш

Ниту во лицето мазно

Или рацете без старечки пеги

Не барај ја во албуми со слики 

За на душа јадови да си клаваш

Џарејќи се во лице кое веќе не е твое

Ниту во спомени чепкај

По ќошиња разни во себе не ѕиркај

Во писма со изветреан мирис на рози

Не вдишувај порази

Не плачи

Немој да тажиш душо по младоста

Оти таа не поминува

Чунки болест не е

Ниту птица која прелетува 

Или река која преку корито претекува

Не е ден за да изврви

Ниту ноќ за земја да олади

Не реди тажачки за младоста 

И не трчај по неа за да ја стасаш

И силно в рака да ја зграпчиш

Та со неа назад да се вратиш

Оти она што животот го навјасал

Ниту горнион да го врати можи

Сопри

Умот сопри го

Излези од врвулицата во која

Ниту една мисла веќе можеш да си чуеш

Ниту пак, дишењето да си го сетиш 

Исчекори од овој метеж на собрана тага

Во кој немаш познат лик

Кој утеха ќе ти даде

И чие око за тебе солза ќе пушти

Проклетство жено

Со само еден замав на раката застани го светот

И најди ја младоста во себе

Онаа по која коси корниш

И во туѓ поглед бараш

Дали уште на себе ја носиш

Најди ја во она што однатре ти свети

И глата горе крени ја

Та имала 25 или 75, таа си, истата си

Оти младоста лик нема

Таа 

Таа страст кон животот е

И сочен загриз на утрото кое иди

Таа е свилен звук на воздишка меѓу двајца

И нежна мудрост која не вреска

Таа си ти и во себе ја имаш

И колку појќе љубов со животот водиш

Толку подолго ќе ти трае

И во моќта нејзина секој ден ќе се раѓаш

Проклетство жено!

Разбуди ја во себе младоста

Онаа која во бројка од години си ја задушила

И плеќите испрај ги, очите отвори ги

Чекори без да жалиш по што и да е

И без да лелекаш по она што минало

Оти младоста век нема

Ниту рок на траење си носи

Ниту за смрт или закоп знае

Дур знаеш да живееш 

Дур при живот умрена не си

За Женски Магазин, Ана Бунтеска