Ана Бунтеска: Убај времиња беа порано

Убај времиња беа порано

Лесни ко пердув од птица бела

Питки ко вода бистра изворска

Со вкус на јагода од шума набрана

И со мирис на првите зумбули

Убај времиња беа порано

Питоми и кротки луѓето беа

Со насмев на усните

И поглед полн милост

Во кој се топеше сиот бол

Убај времиња беа порано

И часовниците поинаку го мереа животот

Со некој свој, чуден механизам

Та среќата долго траеше

А тагата брзо врвеше

Убај времиња беа порано

Ми се чини оти денот подолг беше

А ноќите полни спокој

И летата своја приказна раскажуваа

Дур зимите на топол дом мирисаа

Убај времиња беа порано

Та чоек со чоек во очи се пулеше

Оти никој никому ништо не му земаше

Ниту под око некој гледаше

Како да крие нешто, како арамија да е

Убај времиња беа порано

Та се знаеше арното секогаш белина во себе носи

И оти лошото црната во себе ја има впиено

Се знаеше оти колку лошото мангуплак да тера

Секогаш арното победата ја носи

Убај времиња беа порано

На стравот името не му се знаеше

На завидливоста ликот не и’ се гледаше

На поганштината вратата пред нос и’ ја затворавме

И на болката в лице и’ се смеевме

Убај беа времињата кои повеќе ги нема

И за кои се плашам оти не ќе се вратат

Оти се одродивме

И крв едни на други спремни сме да пиеме

Од туѓото месо стомаците да ги наполниме

Оближувајќи ги крвавите песјаци

Дур цревата ни кркорат за уште

И небото некако стушено над овој живот е 

Оти времињата за кои душата ме боли

Одамна ги нема

Како некој да ја исклучил убоста

Та шетаме околу без компас

Умираме без живот да живееме

Љубиме без љубов да сетиме

Во овие времиња неубај

Во кои уште сеќавањата ме дробат

Од оние дамнешни, дамнешни сни

За времињата во кои растев

За времињата во кои дете бев

За Женски Магазин, Ана Бунтеска