Ана Бунтеска: Во една младост
Ги пронајдов сите прашања
На одговорите кои одамна ми самуваа
Синкир не требаше обратно да биде
Та на старост одговори да дојдат
И наеднаш се’ да е бистро пред очи
За животот да се вклопи во рамка
Од која мрдање не смее да има
Та како совршена слика
Сето битисување да ми е заковано
На тазе молерисан ѕид
Со 4 шајки за да не ми се урне светот
Во кој се’ помалку се (с)наоѓам
И се’ да отиде бестрага
Ете
Во една младост
Открив едно ново време
Во кое моите фустани се демоде
А зборовите ко монистри
Од кои веќе никој накит не прави
И како што деновите
Ноќите со сласт ги јадат
Небаре изгладнеле од очекувања
А тие пак на деновите
Замка од копнеж им спремаат
Само стојам отстрана
И под око ѕиркам
А некојпат дури и се чудам
Како судбината убаво ми сместила
Да се родам или прерано
Или премногу доцна
Но никогаш навреме
За некаде да пасувам
Оти и човекот некогаш како цигла е
Та ако не е наместен ко шо треба
Од него куќа не бива
Ниту дом за душата каде да му преспива
Во една младост
Се најдов себе
И во сите одговори
По едно прашање сместив
Онака од око извагани
Без да се измачувам
Дал идеално сум ги потрефила
Та ги разместив сите сетила
Од кои во една жена
Жената почнува да се буди
Растегнувајќи си ја кожата
За љубениот во себе да го прими
Пронајдов нешто
Што и не знаев дека го немам
Или можеби сум заборавила
Дека попатно сум го изгубила
Во младоста...
Во една младост
Која никогаш нема да е моја
За Женски магазин Ана Бунтеска
