Ана Бунтеска: жена уба’а на себе да си бидеш
Уба’а жена да бидеш
Ама не да се натокмиш
И црвило на образите да клајш
Ниту руба нова свилена
Ниту пак чевли светнати ти требаат
Биди уб’а жена
Биди среќна жена
Која однатре ќе свети
Ѓоа душата од сонце ѝ е послана
И низ очите сјајот да ти излегува
Та ко’ ќе го опулиш чо’ека
Да му го згрееш срцето
Уб’а жена
Таква да си
Своја и нечија
Местото за себе во себе да си го најдеш
И во креветот да не си наполу
Чо’ек да имаш
А пак да ми си ти – ти
Да знаеш оти љубиш
Ама да не се заборавиш себеси
Оти еднаш ако се загубиш
Појќе враќање нема
Ојш негде кај ш’о зад тебе трага не останува
И не мојш дури ни к’о во приказните трошки да оставиш
За да се вратиш дома, на себе
Зато уб’а да си
Жена уб’а на себе да си бидеш
И ко’ ќе се очаклиш в огледало
Да не го тргаш погледот
И да не ја веднеш главата
Оти после тешко нагоре се крева
Не ќе можеш да ја додржиш
К’о без коски
К’о во своето тело гостин да си
И нигде не те збира
Нигде не ти чини
Нигде смеа не слушаш
Ниту пак убости гледаш
Оф бе пиле
Да можам
Само да можам в гла да ти турам ум
За да не далдисаш
Оти ти усул немаш
Ќе дајш појќе од ш’о ќе можиш да крепиш
А тенко си пиле
Не ми држат плеќите
А душата ми ти е к’о вода
Та се прелева
Појќе нему ќе му дајш од ш’о за себе ќе имаш
Та покрај вода, од жед ќе згаснеш
Оф бе чупе
Оф пиле мое
Уб’а жена да си
Таква да дочекам да ми те видам
Да светиш
Да живееш
Среќна да си ми
И уб’а
Ама тоа не се учи
Нема книга за тоа да бидеш
И темелот на душата не се менува
Та ако сакаш дворец изгради врз неа
Затоа страв ми е
Оти убај жени на лик многу ги има
Со дупки место очи
И уста полна земја место насмев
Тие убај жени без убост
К’о тебе пиле мое
К’о тебе
За Женски магазин, поетесата Ана Бунтеска
