Ги сакам своите деца, но сопругот го сакам повеќе: Кога ова ќе им го кажам на пријателките, сите до една остануваат без зборови
Едвај еден месец откако јас и мојот сопруг се венчавме, тестот за бременост покажа позитивен резултат, пишува авторката Амбер Доти.
По осум и пол месеци брак, додека сè уште се обидувавме да се навикнеме на улогите на маж и жена, станавме тато и мама. Не велам дека нашиот син не беше во план - и двајцата силно сакавме деца - но сепак, да се стане сопруга и мајка во иста година е прилично голема работа.
Првата година од родителството беше и најтешката година од нашиот брак досега, како и годината во која научив многу важна лекција: мојот сопруг секогаш мора да биде пред децата.
Не ме сфаќајте погрешно; Сакам деца и би направила се за нив. Но, повеќе го сакам мојот сопруг.
Кога им го кажувам ова на моите пријатели кои имаат деца, тие обично се шокирани и згрозени. Впрочем, тоа е прекршување на златното правило на мајчинството, кое вели дека да се биде добар родител значи да се жртвува се за доброто на своите деца.
За некои, идејата децата да бидат на второ место е апсурдна. Кога ги анкетиравме експертите на веб-страницата YourTango, половина од нив сметаа дека мажите треба да им бидат поважни на жените отколку на децата. Можете да замислите какви беа коментарите.
Јас целосно ги разбирам. Несомнено е дека врската помеѓу мајката и детето е нераскинлива. Сепак, мојот однос со сопругот го гледам како нешто што му користи на целото семејство. Ставајќи ги неговите потреби на прво место, ги намалувам шансите за развод; со што се зголемуваат шансите на моите деца да растат со двајцата родители.
Цврсто верувам дека здравата врска меѓу нас е основата на нивните идни врски. Мислам дека јас и мојот сопруг сме првиот пример за добар брак кој ќе се имитира. Гледајќи нè, децата учат како да се однесуваат со своите партнери во иднина, како и како партнерите треба да се однесуваат кон нив.
Ретки се случаите кога ќе најдете деца како спијат во нашиот кревет. Ако можеме да си дозволиме само едно патување годишно, одиме сами и воопшто не ни пречи кога се потпираме на помошта од семејството за да можеме да излеземе и да разговараме за што било друго освен за деца.
За неколку години, нашиот син и ќерка ќе го напуштат нашиот дом, а кога тоа ќе се случи, сакам да ја прославам успешната родителска работа со мојoт сакан - наместо да седам во молк со личност која ми стана странец бидејќи се одвоивме еден од друг со тек на годините.