Кафето со Маре е најдобрата психотерапија во светот: Секоја жена мора да го прави ова

Без оглед на тоа како го пиеме кафето, тоа го има истиот ефект - лек за душата!

Некој има психотерапевт, некој тренер за живот, а јас ја имам својата Маре. Маре е моја сосетка. Бидејќи сме неразделни пријателки скоро десет години, моите деца ја нарекуваат баба.

Таа е оној прекрасен старомоден тип на жена: весела, реална, полна со топлина и љубов... За неа нема „тешки“ теми, нема место за меланхолија или депресија. Таа цврсто верува дека нема проблеми што добрата работа и физичкиот замор не можат да ги решат.

„Потта е најдобриот лек за секој проблем“, е нејзината омилена реченица, која ја применува и сама на себе. Вечно во движење, вечно вработена, вечно достапна за сите.

Десет години пиеме кафе заедно. Двете сакаме домашно, свежо сварено кафе. Додека таа додава лажичка шеќер во чашата, јас сакам чисто, горко кафе, да е сè уште топло. Со секоја голтка да чувствувам дека топлината ја исполнува мојата душа, ми дава енергија...

Маре, од друга страна, сака „кафето да одмори“. Меша полека и промислено, како да не „одмара“ тогаш само кафето, туку и самата Маре.

Без оглед на тоа како го пиеме кафето, тоа го има истиот ефект - ја лечи душата.

Понекогаш го пиеме нашето прво, утринско кафе заедно. Тоа утро е секогаш полно со планови, што да се готви тој ден - оваа добра жена секогаш има докажан рецепт за некое добро, старомодно јадење „од око“.

Може да се случи да „пиеме по едно кафе“, додека се подготвуваме да ги извршуваме нашите должности.

Како и да е, најчесто е попладне кога сакам да го сумирам денот, да повикам сосед и да ни зготвам по едно домашно кафе, и ми доаѓаат сами мислите и зборовите.
Се чини дека серумот на вистината е скриен во тој филџан, а Маре ме слуша со „половина уво“, затоа што знае дека тоа го велам за себе, повеќе отколку за неа. Како и секоја мајка, мојот најголем страв е дали сум доволно добра мајка, а мојот гуру во домашно кафе често знае да ми каже: „Без оглед што правиш, децата секогаш ќе најдат за што да обвинат“. Кога ќе и се пожалам дека сум уморна, или ненаспана поради обврски кон децата и работата, Маре се насмевнува од дното на срцето и весело ми вели, сега посилно мешајќи го кафето: „Ајде, те молам, ќе спиеш во тој свет!“

Одговорно тврдам дека секоја жена мора да ја има својата Маре во животот!
Жена полна со поддршка, квалитетен совет, но најмногу несебична и внимателна, вистинска личност, со која често ќе седнува со домашно кафе, ќе ја отвора душата, без двоумење!

Верувајте ми, нема подобра психотерапија од домашното кафе со добродушна жена полна со искуство и нема подобар момент од тоа кога ѕирка низ прозорецот, а силен глас се пробива низ улицата: „Еии, ајде дојди на по едно кафе“