„Нешто ме привлече на тоа место“: Иванка отиде да земе вода кога виде ќебе во урнатините, а внатре белешка со порака (ВИДЕО)

Животот може да исткае такви судбини што ни холивудската филмска машинерија не може да ги смисли. За време на војната во 1993 година во Сараево, Иванка отишла до изворот да земе вода кога го видела ќебе во урнатини...

-Се сеќавам дека беше 16 октомври 1993 година, раскажува покојната Иванка Шучур, која за време на нејзиниот живот ја нарекуваа босанска мајка на храброста, која само два месеци по смртта на нејзиниот сопруг Недељко на бојното поле го пронашла и посвоила 18-месечно бебе пронајдено во урнатините, покрај нејзините 3 деца.

-Се сеќавам, баш така, дека го најдов во таа напуштена соба, можеби на пет-шест метри од него падната граната, тој плачеше, а кога го доведов дома видов белешка врзана со завој околу него: Родителите му се починати кој и да го најде ова дете ве молам веднаш да го предаде на полиција, изјави еднаш Иванка за медиумот ТВ Хајат.

-Јас сум од Хрватска, мојот покоен сопруг беше Србин, а Елвис е муслиман. Никогаш не гледавме на тоа како поделба, туку како богатство. Не сакам поделби. За мене е важно каков човек е некој – нагласи таа за време на нејзиниот живот.

-Ја однесов белешката во одделот за криминал и до ден денес таа белешка е таму, во Илиџа, следниот ден дојде социјалата, му донесе пакет, склучи договор детето да остане кај мене и до ден денес тој е тука со мене и не го разликувам од моите деца - изјавила пред камерата Иванка, која кога го пронашла била мајка на две ќерки и син, кои години подоцна добиле свои деца.Тој ден и не знаејќи што ѝ подготвува судбината, таа стана и мајка на Елвис.

-Веднаш дојде син ми,  леташе со велосипед до маало да му земе литар млеко, дојдоа соседите, донесоа облека да го пресоблечат... Прво со ќерка ми го носевме од зграда до зграда да не бил нечиј, а потоа го однесовме во полиција..., се сеќава Иванка.

Нејзините три деца веднаш го засакале како свој, а синот Горан и рекол: Мајко, не го давај.

-Имаше 18 месеци, никогаш не ги фрлив тие негови панталони, ниту чевлите, ниту неговата прва играчка, ниту бележник, гума, молив, чувам сè...

Елвис, четвртото дете на покојната Иванка, сега е маж од околу триесет години, а кога е снимено ова интервју, Елвис веќе бил момче, среќен, сакан и со љубов израснат во семејство во кое не можел ни да сонува да се најде. .

Му кажале што се случило и како се случило, вели, кога пораснал - дека го нашле во војната, дека останал без родители, а потоа речиси низ солзи раскажал дека мајка му Иванка отишла да дарува крв за него секоја недела за возврат добивала малку млеко и бебешка храна.

Во белешката пишувало дека мајката била убиена, но потоа имало пресврт - една година подоцна таа се појавила. На 8 мај 1994 година, таа прво дошла во полиција и кај истата службеничка за социјална помош, Гордана Кадиќ, но немала никакви документи.

Еднаш имала прилика и да ја запознала биолошката мајка на Елвис.

Години подоцна, Елвис дознал дека има и браќа од татко му, со кои стапил во контакт, а со еден од нив е во добри односи. Подоцна дознал дека има уште еден полубрат во Германија. Но, тој никогаш не го напушти семејството на Иванка бидејќи само те ги смета за негови.

Фото:screenshot