Професорката што ја запали дипломата: Работам како касиерка и шанкерка, ноќе сум лекторка и пишувам

Добивај вести на Viber

-Работам како касиерка и шанкерка. Лекторирам ноќе. Пишувам и објавувам мои книги. Никогаш не бегав од напорна работа, туку од лоши и суетни луѓе. Горда сум на боите на мојата работна униформа, професионалност, искреност, трудољубивост, хуманост и скромност, на моите колеги и целиот тим, високите стандарди на работа и деловната етика на работодавачот, на кои поединци од образовните институции можат само да им завидат на организацијата и вработените, со оглед на она што сè тие „култивираат“ во нивните редови - вели професорката по српски јазик која пред година дена ја запали својата диплома пред Собранието во Србија.

-Да, помина една година. Оттогаш, живеам исклучиво во сегашниот момент, како  хероината на мојот роман „Засекогаш сега“. Кога ќе ме прашаат дали ми е жал, да, жал ми е што ветерот не дуваше посилно тој ден и не ги однесе пламените јазици таму каде што требаше, но тогаш тоа не би била слобода на говор, туку вандализам, кој по правило, не носи ништо добро. Ми остана крштеницата, доволно е тоа.

Тогаш изјавив дека не сакам работа во професијата под срамни околности, по цена да се откажам од мојот животен сон, што подразбира моја љубов кон педагошката работа, јазикот и литературата, и сè се држам до тоа како амеба до моќта. Сè додека не се смени моралната клима кај оние врз чија стручност и знаење треба да се заснова образованието на идните генерации, јас нема да учествувам во тоа злосторство.

Трагедија - вели таа.

„Мислам дека секоја промена започнува со индивидуа, се додека системските полтрони и кимање со главата не разбираат дека не треба да се понижуваат за да напредуваат затоа што веќе имаат стекнато квалификации, за нас нема помош. Мојот став за тоа прашање е непроменет - џабе дипломи и формални признанија, ако некој е без мозок и марионета. Човечноста не се оценува во индексот, таа оцена е напишана според начинот на кој живееме.

Аматери и криминогени профили ја водат владата, Собранието, армијата, полицијата, здравствената заштита и управуваат со клучните сегменти од национален интерес. Што треба да стори искрен и квалификуван персонал ако не сака да учествува во предавство, освен да се преориентира. Според статистичките податоци на експерти со докажан плагијат: „Во Србија, економијата и стандардот цветаат. Ние сме европски гиганти.“ Да, би додала дека плевел цвета, а кога плевелот не се уништува, тие ги уништуваат посевите кој на крај не служат ништо друго освен за пасење гладни стада, но народот не е добиток иако е гладен, барем не овој дел на кој мислам дека припаѓам. Кај нас цветаат само хибридни сорти - криминал, корупција, разврат, ароганција, политичка проневера.

Луѓето честопати се воодушевени од моите избори, а особено големиот презир и осуда доаѓаат од оние кои немаат храброст да излезат од рингот на мобинг и ултиматуми, затоа што би ги оставиле без материјалното и социјалното задоволство што е толку важно денес... Јас им велам да ги тргнат оковите наместо да ги трпат, затоа што ќе најдат друга работа, но никогаш друг живот.

Не е под мене да работам со стекнатите сертификати како шанкер, производител на пуканки, касиер, да чистам станови, лектор, келнер, но за мене е под секое ниво и достоинство, за работата педагог и просветен работник, да ме тераат да собирам и молам партиски гласови, партиска книшка, работа на штанд, присуство на митинзи, членарина, сексуални услуги, сродство и мал број нехумани услови кои не се во согласност со моите верувања и на кои многумина, за жал, се согласуваат.

Јас ги разбирам, но не ги поддржувам. Не можам да не се сожалам на познаници кои се високи под некои гротескни услови. Меѓу моите најдобри пријатели се токму оние кои се бореа за себе и извојуваа лична битка против масонеријата. Немам ништо против да припаѓам на странец или идеологија ако е во согласност со нечии верувања, идеали. Здружението отсекогаш било предуслов за конкретни потфати од општествено значење. Но, ако единствениот идеал на таа група е интересот и грабежот на сè што постои од голи раце, тогаш тие треба да бидат запрени.

И покрај сè, јас сум исклучително благодарна на директорите на училиштата кои ме поканија под покровителство на професијата и по мојот јавен настап, препознавајќи ги моите потенцијали, но не бев во можност поради короната повторно да ја сменам професијата за неколку недели , во систем веќе испукан по рабовите, ниту пак бев сведок на убави промени што би ме мотивирале да се вратам на мојата сакана професија. Што е денес училиште? Едукативна фарса организирана според критериумите на профитерскиот, режимски картел, кој, на крајот, повторно не ги признава истите вредности што ги квазипромовира.

Целото Собрание е неписмено, необразовано, непрофесионално и немо, со сите претседатели и тие донесуваат одлуки за реформите. Подобро е да ги прашаме каква порака имаат за нашите деца. Наместо да биде втор дом на сите ученици, воспитувачи, родители, дефектолози, училиштето се претвори во приватна компанија на владејачката партија во која никој нема законско право на глас и избор. Одборот не избира директори, ниту наставната програма, партиските ботови и проститутки седат во образовната инспекција, интересот на децата е целосно маргинализиран во процесот на задоволување на самата форма што се менува од ден на ден, доколку воопшто постои.

Сведок сум на стравот на многу колеги пред кадровски промени што се случуваат врз партиска основа, уцени, но и дискриминација на учениците според социјалниот статус, попречување на напредокот во развојот на децата со попреченост поради недостаток на професионален план и програма за работа, фаворизирање деца на влијателни родители и слично. Дали мислите дека приватните часови се тренд, прашање на престиж или потреба и зошто?  Ако јавноста верува дека колективниот имунитет во Србија се подигнува со имунизација на поголем број на лица, зошто исто така не верува дека колективниот морал се подигнува со работа на себе, а не со испукување навреди кон другите.

Моите ученици и нивните родители беа мојата најголема поддршка со децении.

Не сакам да учествувам во таква констелација на вредности и мојата среќа е содржана во избегнување на овие несреќни околности на денешницата. Наместо да се занимаваме со положбата на мајки, студенти, инвалиди, работници, невработени, ние гледаме на асфалтирање на патот кон Албанија, гондоли, градови на вода, колосални споменици, неразјаснети убиства, кражби и скандали. Фабриките никнуваат колку што можат да ги експлоатираат работниците без право, да перат пари на инвеститорот и да затворат. Лекари, инженери, професори и други работници работат во нив прекувремено во нехумани услови, минимум, колку што е доволно за да ги прехранат своите семејства. Истото важи и за европските проекти. Дали е тоа прогресивна Србија?

Јас сум во контакт со професијата во приватната пракса. Моите ученици и нивните родители беа мојата најголема поддршка со децении. Од сите плати на светот, мој омилен е нематеријалниот, што се рефлектира во исполнувањето, знаењето, успехот, среќата и насмевката на моите студенти. За жал, многу од нив завршија средни училишта, колеџи и ја доживеаја мојата судбина. Повеќето од нив заминаа во светот во потрага по безбедност или во бегство од интелектуалниот и егзистенцијалниот терор со кој се соочуваат добрите и праведни луѓе во Србија. Одбивање ласкави политички понуди за работни места, печатење книги, снимање албуми... Јас исто така се водам од родителски мотиви - каков пример треба да бидам за другите деца и за сопственото дете, ако дозволам да ме газат и понижуваат оние за кои лажната титула е единствена заштита?“ - пишува таа.

извор:direktno.rs