Ана Бунтеска: Сè што си рековме
Ми рече оти друг ќе заљубам
Тогаш кога лисјата ќе пожолтат
Кога тагата црвена боја ќе добие
Како да созреала за да си замини
Ете така ми рече
Дека со некој друг посреќна ќе бидам
И оти со него младоста ќе си ја вратам
Дека само спомен од тебе ќе ми остани
Во кој некогаш душава ќе ми се одмива
За да блесне, да се исчисти
Ти реков дека друга ќе засакаш
Дека таа дом ќе ти биди
И топлина во него ќе ти стокми
Како чај од нане в зимо утеха кога дава
Дур молчиш покрај разгорено огниште
Ете така ти реков
Дека некоја друга ќе знае поарно од мене
Како до тебе да стаса и таму гнездо да свие
Чунки не е само колку со некој да се најдиш
Туку и да знаеш како со него да останиш
Си рековме оти пишано не ни било
Без кавги и со некоја чудна помиреност
Како завоени страни кои се умориле
И кои во исто време бело знаме кренале
Оти сета борба бесмислена им се сторила
Ете така си рековме
Дека нема каење и вртење назад
Та сите патишта кои заедно ги изодевме
Со есенски лисја ги покривме
Како никојпат чекорот ист да не ни бил
И остај сè што си кажавме
И ти мене
И јас тебе
Кога ѓаолот мирен не седи
И тебе во главава те пика
А мене во мислите твои ме турка
Та џабе друг и џабе друга
Џабе и спокој привиден
Кога ништо арно не видовме
Од она што си кажавме
Од она што еден со друг се излажавме
