Ана Бунтеска: Твојата немоќ ме боли...твојот молк...и моето збогум
Не спијам
од поодамна
ама сонував
со отворени очи
со треперливо срце
мирисот ти го сонував
допирот на лицево
здивот во косава
дур врне како ме држиш припиена
како светов да ќе се распадне ако се одделиме
а сега најтешко дождот ми паѓа
оној кому му се радував
сега ми тежи
како од олово да е
секоја капка на кожава боли
и по капка крв ме чини
а вкусот нивни горчина ми прави
денес
денес на ветров стоев
среде облаци
да ги оддува сите мисли за тебе
да ме исчисти
да ме врати онаму каде што бев
таква каква што можам да преживеам
како од метал направена
со насмевка на усните
и надгробна плоча врз очите
со стисната душа
без љубов
без бол
без себе
без тебе
со главата горе
мислите закопани
срцето погребано
денес
денес ветрот е немилосрден
денес ме боли сета тага на светов
сите изгубени души
сите убиени љубови
денес ме боли што жива сум
твојата немоќ ме боли
твојот молк
и моето збогум.
За Женски Магазин, Ана Бунтеска
Фото: Стојан Стојановски
