Немаше струја, се слушаа гранати и топови: Саша Матиќ со потресно сведоштво од детството

Никогаш не зборувал за ова јавно!

Пејачот Саша Матиќ гостуваше во емисијата „Сценарије“ и по тој повод зборуваше за своето детство, кариера и плановите за во иднина. Тој истакнува дека неговиот татко бил многу строг, вистински диктатор.

- Роден во Бихаќ, израснат во Дрвар. Се сеќавам на сè од детството. Мислам дека имавме најубаво детство, секогаш бевме опкружени со друштво. Бевме омилени во компанијата. Така нè водеа родителите. Ние всушност можеме да сториме сè, така нè воспитуваа родителите. Мислам дека го имавме најубавото детство. Јас сум шегаџија уште од дете. Кога се запишавме во средното музичко училиште, тројца другари се степаа кој ќе седне до нас. Бевме духовити - рече Саша и додаде:

- Моите родители сакаа да бидам пијанист. Свирев на најдоброто пијано на светот. Кога вежбав, тоа беше интерпретација за висока оценка. Нашите родители нè научија да бидеме независни. Тие беа построги отколку што требаше да бидат, но тоа е подобро. Немаше шанса да легнам навечер доколку имав расфрлени работи. Се знаеше се‘ каде оди. Протоколот беше познат. Имавме куќни правила што ги почитувавме. Татко ми беше диктатор. Тато работеше на терен, па затоа во 1989 година отиде во Швајцарија. А, кога беше дома, тој се ни пореметуваше. Ако бевме навикнати да спиеме до напладне, кога тој беше дома се стануваше во 9. Кога си доаѓаше на годишен одмор, нашето прво прашање беше „Кога ќе заминеш“ - рече Саша низ смеа и истакна дека никогаш не бил во депресија и тажен.

- Никогаш не размислував за тоа, живеев најнормално со сите други. Немав време да страдам, да бидам сам, да бидам тажен и депресивен. Тоа не беше можно. Тажен бев само кога се преселивме од Дрвар во Белград. Никогаш не се вративме да живееме таму, кога имаше можност одевме за време на празниците. Потоа дојде војната, во 1995 година отидовме во Дрвар со мајка ми и бевме таму 7 дена, не предупредија да не одиме. Сакавме да одиме во Дрвар, ако не одевме како празникот да не успеал. Моравме да заминеме. Потоа се вративме со нив. Не ја разбиравме сериозноста на ситуацијата, мислевме дека ќе поминеме време таму, воопшто не беше така. Полициски час, немаше струја, слушавме топови, гранати во далечината, не беше пријатно. Особено навечер кога ќе легневме - додаде Саша и продолжи:

- Баба го купи првиот инструмент. Добив хармоника од татко ми, тогаш започнаа народните свечености и така е до денес. Можам да седам и да си свирам за мојата душа. Соседството е навикнато да свирам кога ќе се вратам дома, ги прашувам за бучавата, а тие ми велат „не смета“, барем така велат - заклучил пејачот.

Фото: Инстаграм/sashamatic_official

Можеби ќе ве интересира: