Зошто на соседите им пречи вревата од децата и кучињата, а се глуви на криците на жена која мажот ја тепа во соседниот стан?

Случајот на шесточленото семејство Ќириќ од соседството, кое станоиздавачот преку ноќ го исфрли од станот бидјеќи на соседите им пречела галамата на децата... 

Јавноста беше згрозена, шокирана, истрауматизирана и трогната, а на социјалните мрежи ги следевме коментарите на вечно емпатичните граѓани кои не можат да разберат што се случило. Кога велиме емпатични, мислиме на „емпатија“ која е убаво завиткана во емотивни молитви и ставови за да го истепаат станоиздавачот, да му разјаснат и објаснат...

И покрај тоа што човечкото лицемерие го мојот  стомак да се превртува и дијафрагмата да ми отскокнува како трамболина, мора да признаам дека не се изненадив во ниту еден момент. Многу добро ги познавам тие соседи. Угледни соседи, добро воспитани соседи. Наталитетот би го кренале до небото, но да не им е во дворот, простете во зградата. И би живееле во град, ама да е како на село, да ги разбуди птица што пее... Пу, пу, пу, децата се добро кога се на излог или на новогодишна реклама и добро им е кога ги дискутираме на социјалните мрежи... Често се заборава дека тие деца сè уште скокаат, бебињата плачат, мачињата мјаукаат и кучињата лаат, а сите излегоа од изданието „несакани во згради“. Се заборава дека тоа е нивниот начин на комуникација, но кога кучето лае, лае затоа што нешто му треба, затоа што чувствува опасност или предупредува. Луѓето „лаат“ од завист и гнев. Истите тие што сега се крстени и огорчени се тие што само во еден случај ставаат памучна вата во ушите. Тогаш кога соседот ќе претепа невина жена или дете...

Кога пред 12 години со сопругот отворивме легална сместувачка единица во зграда во Врачар, имав чест и задоволство уште првиот ден да се запознаам со воспитувањето на соседите од Врачар.

„Ќе ти го затвориме тој бордел за една година“, рече една добро облечена госпоѓа додека јас и мојот сопруг ги внесувавме креветите. Сите наши обиди да објасниме дека кај нас ќе се почитува куќниот ред повеќе отколку во кој било друг стан паднаа во вода истиот ден, а изјавата на соседката ќе ни остане во мислите како „топло добредојде“ во однос на она што се случи потоа.

Да биде уште побизарно, единствената личност која нѐ поддржуваше и немаше проблем со нас беше жена чиј стан беше до нашиот, кој го изнајмувавме. „Оној“ во станот долу се жалеше на патиките на студентот на размена. Го разбудил едно утро во бес, посочувајќи му дека патиките му „чкрипат“. Не е важно што неговиот син чкрипи на виолина, тропа по три часа на ден и никогаш не научи правилно да го држи лакот. Виолина е благородна, семејство што се обидува да заработи пари во центарот на Белград не е благородно.

Кога Богдан Тирнаниќ во една од неговите песни пишува дека во градот не може да се има и дете и пари, дека има дете на село, а пари се прават во градот, можеме да ги обвиниме како „благородни“. Секогаш ќе кимнува со главата, на четиво кое е оценето како добро дури и како што доаѓа од перото на Дорчолац. Попатно, тие ќе ве покажуваат со прст и ќе ви се закануваат на најлош можен начин, ќе ви се обраќаат вас како да зборувате низ ограда. Истите тие што ставаат памучна вата во уши кога мажот ги тепа жената и детето.

Пред некој ден пријателка објавила дека менаџерот ја брка затоа што нејзиното куче доживеало несреќа во лифтот. Соседите направија хаос и тоа не за прв пат. Сега ќе кажете дека тоа го направиле со причина зошто кучето уринира во лифт и во право сте. Само кучето во тој момент беше со денови на Тара и истото куче не се качува во лифт и знае каде да врши нужда. Некои соседи очигледно не знаат, бидејќи она што го дефинираа како „подарок оставен од куче на неразумен сопственик“ повеќе личи на мрша од 120 килограми отколку на куче од десет килограми. Нема врска, кога истата таа мрша ќе му го врзе шамарот на детето, а мајката вреска и липа, истите сосетки ставаат памучна вата во уши.

Еднаш ви раскажував дека ми се јавија кога изнајмував стан во Белград, дека ме плукаа што го разместував креветот во 11 часот. Ако може пред 9, ѝ пречи на комшивката, не е навикната. Иако сосетката можеше да оди на село, каде ништо нема да ѝ пречи, таа сепак одлучува дека јас треба да го местам креветот кога нејзе ќе ѝ падне на памет. Неразумна девојко, јас не сум ти некој тип што може да се опијани и да ги претепа сопругата и петгодишното дете во несвест.

Не сум ни онаа фаца што пред неколку години ѝ се закануваше на жена дека ќе му го отсече увото на малтежанец затоа што лае од 4 до 5, а тој спие. Навистина е чудно што таков „бајо“ никогаш не се појави да му отсече барем едно уво на човек кој ќе ги убие од чотек жена и дете . Јок, и тој тогаш става памучна вата.

Семејството Ќирковиќ

Минатата недела Пордица Ќирковиќ, нејзиниот сопруг, трудницата и четирите деца биле принудени да спијат во автомобил во Бојчинска Шума, а биле исфрлени од станот бидејќи на соседите им пречела детската врева. Оставени да смрзнат, исфрлени како кучиња. Да му се изврти џигерот на човекот, да плаче како дете.

Сепак, не сум загрижена за Ќирковиќ. Ги замислувам во тој автомобил, заедно, стуткани заедно, фатени за раце. Ќе го надминат и ова, семејство се, се сакаат... И ќе биде подобро, а веќе се...

Монструмот што претепа петгодишно дете

Неколку дена по случајот „Ќирковиќ“ имавме случај кога маж брутално претепа петгодишно дете бидејќи не ги собрало играчките. Детето заврши во болница, а сигурна сум дека кутриот детски плач ја проби звучната бариера и стигна до другата зграда. Мажот ја тепал сопругата со месеци, години... Соседите знаеле. Тие велат дека сопругата ги молела да не пријавуваат, па тие не го направиле тоа. Тие се исплашиле и се засолниле, а можеби ѝ ставаат и памучна вата во ушите.

Единствениот звук што очигледно може да се толерира, плачот на претепано дете... Липањето на претепаните жени... Но, ако чкрипат патиките, а кучињата лаат, пријавете ги.

Нивните липања ми ја растргнуваат душата, ги слушам. Обидете се и вие да ги слушнете, само прво извадете ја памучната вата од вашите уши.

Преземено: najzena.rs