Ана Бунтеска: На сон ми идиш
На сон ми идиш
и во сон ми се распостелуваш
та заседнуваш и муабетиш
ко никојпат збор да не сме скршиле
ете така ќе ти текни
и на сон ќе ми дојдиш
од сон ќе ме разбудиш
со срце в грклан и душа на конец
па ќе подголтнам за в гради да го вратам
и до зори будна седам
некогаш овци ќе бројам
(демек пак за да заспијам)
а некогаш деној бројам
низ умов заедничките ги вртам
и сама на себе ќе си се налутам
та се трудам на лошите да се сетам
ама пусто никако на јаве да ми дојдат
на сон ми идиш
безобразно и дрско в сон ќе ми влезиш
тазе избричен и со замазнета коса
намирисан и убав
токму онаков каков што не смееш да дојдиш
и денот после никаков ми е
ниту на овој, ниту на оној свет сум
ниту јадам, ниту вода пијам
само чекам да минеш
а ако инает ме фати
за покусо да не останам
за да видиш каква мака со тебе си имам
и јас тебе некогаш на сон ти идам
стокмена и спастрена ко за на корзо
и карши тебе седнувам
си молчам и те гледам
малку погано се радувам дур се мачиш
та после жал за двајцата ме фаќа
и ќе потстанам за да си заминам
маките и мои и твои да ги скратам
а ти рака по мене ќе пуштиш
и не ти се дава од сонот да ти излезам
така до утрината седиме
молчиме и се гледаме
и ко да се надеваме
(или така мене ми се чини)
дека на сон конечно се’ ќе си кажеме
дури и она што јаве никогаш не можевме
За Женски Магазин, Ана Бунтеска
