Болеста ме врза за количка: Докторка искрено за она што за малку ќе ја уништело
Мислев дека аневризмата во мозокот ми пукнала, а моите колеги невролози се посомневаа во тумор, вели Ана Штанфел (40) за болеста по која отишла во Ирска и се вратила во Хрватска каде решила да отвори своја ординација.
Цели дванаест години итна хирургија и најтешко повредени во болницата во Винковци, Хрватска, болест која за малку ќе ја врзеше за количка, и на крај, победа над се и неодамнешно отворање на приватна хируршка ординација во Загреб - тоа е накратко животната приказна на др. Ана Штанфел (40) , вистински симбол на храброста, непоколебливоста и силата на жената.
Пораснала во медицинско семејство
Родум од Винковци, оваа докторка отсекогаш сакала да стане абдоминален хирург.
Пораснала во медицинско семејство, а тоа била и целта што ја следела, иако хирургијата сè уште се смета за машки свет.
- Не, тоа не се однесува на општата болница во Винковци. Јас навистина не го почувствував тоа таму, постои целосна еднаквост. На крајот на краиштата, некои од најстарите, први хрватски хирурзи потекнуваат од Винковци - гордо посочува др. Штанфел .
Живеела така што како млада лекарка дежурала полни 24 часа секој трет ден, спиела во болница, останувала и следниот ден, среќна што и беше дадена можност да асистира во сала. Се нагледала на сè, вели таа. Жртви на сообраќајки од блискиот автопат, тешко повредени мигранти, од кои некои и денес се пријатели. А потоа, пред две години, еден ден сама „прегорела“.
- Таа вечер на полноќ јас и мојот колега ја извршивме четвртата ампутација тој ден. Почувствував дека едвај стојам на нозе и заспав по операцијата. Страшна главоболка ме разбуди, почнав да се губам, да зборувам несврзано. Мислев дека имам пукната аневризма во мозокот, а колегите невролози се сомневаа на тумор. И така започна мојата агонија што траеше два месеци - се присетува д-р. Стенфел од драматичниот период.
За време на опоравувањето не била мобилна и дури не се сеќава на поголемиот дел од тој период поради некохерентноста. Дијагнозата на крајот била миелитис - воспаление на 'рбетниот мозок предизвикано од вирусна инфекција, кое било комбинирано со екстремен стрес при работа. Со упорност, сила и благодарени на советите на проф.др. Горан Тежовиќ од Заразна, полека, скоро за чудо, излегла од таа ситуација и се вратила на работа. Но, нешто во неа се скршило.
Јавниот здравствен систем веќе не бил место каде што се гледала, па набрзо поднела оставка и тргнала по патот кон Ирска. Останала таму една година, но желбата да се врати дома била посилна. Во исто време, се зајакнало чувството дека повеќе не може да работи за другите, таа ги одбила понудите што ги добила од Хрватска и одлучи да отвори своја приватна ординација за општа и абдоминална хирургија.
Уредувањето на просторот на оринацијата е при крај, а истата треба да започне да работи за четири недели. А дали таа излезе посилна, посилна од се што и се случи?
- Дефинитивно да. Сега сум посилна, посложена во главата, имам поголема самодоверба. Знам дека можам сама да успеам и нема страв. А што се однесува до јавниот здравствен систем, можеби ќе се вратев во него ако беше поорганизиран, но не како што е сега - вели оваа храбра и единствена докторка која сè уште ги чувствува последиците од целиот стрес што го преживеала на работа и спиела само два до три часа на ден. Но, со тоа, вели се борат практично сите нејзини колеги кои работат на ист начин како таа некогаш.
Извор/Фото: 24сата.рс
