Докторите на Сандра ѝ рекле: „Детето ви умира“-Секој пат кога ја испраќала на операција, ја бакнувала како да е последен пат

Единствената љубов која што не треба да ја заслужиме е мајчинската љубов. Без разлика на силата што ни ја дава љубовта, кога болеста ќе затропа на врата - никој не е подготвен. Дека е така и дека има само една мајка зборува и ја раскажува Сандра Продановиќ Масларевиќ, оперска пејачка - солист на Народниот театар во Србија. На нејзината тогашна двегодишна ќерка Рада, при рутински преглед ѝ била дијагностицирана сериозна вродена срцева аномалија.

Рада е родена како здраво бебе на 27 октомври 2012 година. Две години подоцна, за време на рутински преглед, лекарот слушнал срцев шум. Како гром од ведро небо - беше поставена дијагнозата - сложена, тешка, вродена срцева мана.

Детската клиника „Тиршова“ немала услови за толку тешки, сложени операции, какви што ѝ биле потребни на Рада. Низ низа среќни околности стапиле во контакт со клиниката во Атина каде на Рада и биле извршени сите операции. Првата операција била во јуни 2015 година, втората веќе во јули истата година.

Најголемата сила доаѓа од љубовта

Немала време да кука и за преживување. Се фатила храбро со животот, храбро, како лав, како што може само мајка. Операциите, како операции, беа долги и тешки. Интензивното лекување траеше 15 - 16 дена, а згора на тоа постоперативен период во болница по еден месец - секој пат по два. Последната операција траела15 часа.

- На Рада ѝ раскажав се како една приказна. Јас и реков: „Љубов, имаш птица во градите, таа птица не пее убаво. За да пее убаво, професорката Сарис треба малку да ја среди за да цврчи и убаво да пее. Така да знај дека тоа низ што поминуваме сега - го поминуваме заедно и ова ќе помине многу брзо и еден ден твојата мала птица убаво ќе запее и се ќе биде во ред“ - ѝ објаснувала на Рада по секоја операција, а имало неколку од нив.

И ова ќе помине - се ќе биде во ред на крајот

Сандра верува дека има нешто, како и да ја наречеш таа сила. Таа има првобитно верување во Бог и ниту еднаш не помислила дека ќе се случи нешто лошо. Секој пат кога ќе кажела дека ќе биде добро и дека и ова ќе помине. Таа била во право. Така и било.

- Има и друга страна на медалот, а тоа е дека грчкиот народ е двојно побожен од нас, а во нивните болници постои правило, кога детето оди на операција, дека шансите се 50 - 50 проценти, така професорот секогаш велеше пред операцијата. Затоа кога детето е придружувано во операционата сала, мајката го испраќа и го бакнува детето секој пат како да е последен пат - болно се присетува и додава:

Како да преживеете 19 часа операција

- Стигнуваш до салата, до вратата и тоа е тоа, збогувај се таму. А како преживуваш кога таа ќе влезе во соба, а јас останам зад затворената врата од операционата сала? Како да преживеете 19 часа операција? Во никој случај. Тоа е најлошото чувство во животот што сум го почувствувала како човечко суштество. Само во тој момент остануваш со себе и со Бога. И секој пат моите ритуали беа да одам во црква и да се молам на Бога и да читам молитва - вели таа.

И така после секоја операција Сандра вели „одиме понатаму, готово е“. Во тунелот на животот во кој се наоѓале, таа видела зрак светлина што ѝ кажал дека се ќе биде во ред и токму тоа довело до победа.

Ја носев под моето срце

- Еден од најболните и најемотивните моменти беше кога ме известија дека ја симнуваат од апарати, бидејќи за време на операцијата била тотално смрзната на минус 16 додека и го оперирале срцето. Но, токму во тој момент кога докторот ми кажуваше дека ја оживуваат - почувствував дека ми се пецкаат левата страна, срцето и раката. И тогаш му реков на маж ми, не ми е добро, не можам да дишам. Тоа престанало кога пријавиле дека Рада дише и е надвор од животна опасност. Од тој момент па натаму, сигурна сум дека постои посебна врска помеѓу мајката и детето. Навистина верувам во интуицијата на мајка ми, во таа врска. За џабе не викаат стари, девет месеци ја носев под срце. Никогаш нема да слушнете стари луѓе да кажат дека ја носев во стомак. Не, јас ја носев под срце - објаснува оваа оперска дива, нагласувајќи ја нејзината најважна улога - улогата на мајка.

Рада денес е среќно дете

- Среќата во оваа несреќа е што болеста е навреме откриена. Според мислењето на лекарот, кај некои деца тоа не е откриено и за жал ненадејно починале на 15 и 16 години. Само затоа што не е откриено на време - вели Сандра Продановиќ, благодарна што имале среќа.

На Рада денес и оди добро, е петто одделение и ги има сите петки.

- Рада знае три јазици, рускиот и е омилен. Со мајка си често оди во театар. На увидот рекоа дека се задоволни како се развива. Сепак, бидејќи рапидно растеше, ќе биде потребна корекција, која ќе се направи и по што Рада ќе може сосема нормално да го продолжи животот.

FOTO: Youtube printscreen