Ана Бунтеска: А беше обичен ден
Денот мирисаше како и обично
На загадено утро и жешко кафе
Тазе печен леб и нишка путер со мед
На застоен воздух во лифтот
И свежина на скоро есенските лисја
Денот беше сосем ист
Како оној вчера
Како оној кој допрва ќе дојде
И со ништо не наговестуваше бура
Или пороен дожд од солзи
Денот беше мирен
Спокоен во својата едноличност
Малку здодевен и бавен
Небаре времето застанало
И седнало некаде за да се одмори
И налет денот
Налет привидниот заборав
Кога од некаде твојот мирис дојде
Како остар нож кога брзаш да пресечеш нешто
Та и месото од прстот си го засекуваш
Како бран вода
Кој одзади ненадејно те заплиснува
Како омилената песна
На која скоро сосем си заборавил
Ете само така
Некако дури и бесмислено во едноставноста
Те вдишав несакајќи
Полнејќи ги градите со болка и малку страв
Враќајќи се векови наназад
Кога ти и јас бевме ние
И кога ние знаеше да пркоси на се’
Та ми идеше џигерот да си го откорнам
И полека со сласт да си го изедам
Што од сите мириси твојот в нос ми дојде
Па ми се причини оти и душава на спомени замириса
И нема еден кој љубел, а да не знае
Оти ништо полошо нема
Од измината и непрежалена љубов
Чиј мирис си го закопал во себе
Та во еден миг ко вулкан се буди
И ко лава пред себе гори
Ете
Налет денот
Налет ти, јас и налет дамнешното ние
Оти денот не беше во ништо посебен
Ниту нешто посебно се случи
Освен мирисот твој
Мирисот на мојот бол
Мирисот на нашата љубов
И тој тежок мирис на загуба
За Женски Магазин, Ана Бунтеска
