Ана Бунтеска: Ој, ти жено

Ој, ти жено 

Ти што за себе ме врза

Со конец од срма 

И молк кој в коси ти спие

Рашири раце за мене

Ко ангел крилата меки 

Распостели ги желбите

И со тивок шепот кажи ми

Дал жена љубам

Ил мојта љубов жена не е

Дал самовила в срце ми влезе

Ој, ти жено

Тука да си 

Та в песна да ми спиеш 

На сон да те сретнам 

И во сон свила бела 

На тело да ти свијам

В думи бисерни да те облечам

Та в небо да извикам

Утрото да не се роди 

И зората во ноќ да се удави

За збогум да не изустиш

Ко клетва за која чаре нема

Да не те снема

Да не ми одлеташ 

Ој, ти жено

За тебе во душава копнеж

Ко алтани носам сиот век

И една љубов која не се радува

Љубов болна свената

Та ниту ликот твој ми свети

Ниту патоказ пред очиве имам

За да знам како да те најдам

Та да заиграш

Да танцуваш низ мојта снага 

Ко крв ергенска

Да ми зовриваш низ жилите

Ој, ти жено

Ој, ти судбо што ме вивна

Само милост дај ми

И љубов исткаена за на зимо

Та со шепот кажи ми либе

Нежно за да знам

Тивко

Сосем тивко за ниту сенките наши

Да не те чујат

Дал жена љубам

Ил мојта љубов жена не е

Дал самовила в срце ми влезе

Дал те има на овој свет

Ил само гостинка во соништа си ми

Ој, ти жено

Ој, ти думо

Ој, ти...ти што си во мене

А до мене не си